. . .της αγάπης ενορίτες. . .

Ανθρώποι φτωχοί γεννηθήκαμε
και της αγάπης ενορίτες

πώς τάχα γίναμε συνταξιούχοι του οίκτου
του εμπρησμού συνδρομητές

πώς και φουντώσαμε σαν τα γεράνια
και πώς καταδεχτήκαμε ξένο νερό για πότισμα·

πολύ μας αγαπήσαν, δε νομίζετε

ώρα για εκδίκηση
ώρα γι' αγάπη ανόρεχτη
ζευγάρια που μαζεύουνε τα πράγματα
και τα ρολόγια τους και τ' αντικείμενά τους
κι όταν πια δίνουν το κλειδί
το πεταχτό φιλί

τύμπανα εκεχειρίας βαρούν
στο διπλανό ξενοδοχείο.


Γ.  Βαρβέρης