Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Πανσέληνος. . .




Το όμορφο

φεγγαράκι!





Το ζηλιάρικο φεγγαράκι!

Όταν βλέπει τον αντεραστή ήλιο

να φιλά τη θάλασσα

κάθε βράδυ ορμά και τον λαβώνει

για να έχει αυτό

τα φιλιά της θάλασσας στα σκοτάδια!




Και νικητής,

σαν ντέφι χρυσό,

 σηκώνεται

κάθε βράδυ στον ουρανό,




φωνάζοντας, αθάνατο αυτό,

στους θνητούς:

Το φεγγάρι σας λέει να ζείτε.

Σας λέει να ζείτε,

 όχι απλά να υπάρχετε…




Μα το πρωί ο ήλιος θα αντεπιτεθεί!

Θα λαβώσει το φεγγάρι

για να ξαναφιλήσει τη θάλασσα!




Η διάρκεια είναι πάθος.

Ένα πάθος που σιγοκαίει.

Ποιος είπε ότι δεν υπάρχει,

πάθος,

συνεπώς ζωή,

έξω από τη γη!







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου