Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015






Φίλης.

The spaghetti killer.


Ο σύντροφος 

ΦΙΛΗΣ

 έγινε σύν-τροφος.

Απόρησε  

γιατί διαμαρτυρόμαστε που πήγαν τα

ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ

στον υψηλό ΦΠΑ!

"Πόσα μακαρόνια τρώτε δηλαδή και σας πείραξε!"


Τι λέει ρε!

Γίνεται ρε σύν-τροφε

αστακομακαρονάδα χωρίς μακαρόνια;

Γίνεται sushi χωρίς ρύζι;


Κάτω τα χέρια από τα μακαρόνια!

Βάλτε στον υψηλό ΦΠΑ

τον ΣΤΟΚΟ 

 και τις ΠΑΠΑΡΔΕΛΕΣ!


ΦΙΛΙΑΔΑ:


Η γιαγιά

βάζει στο στρώμα μακαρόνια.

Έχουμε να φάμε

μακαρόνια με ευρώ...


Η άλλη κλαίει, πως θα παντρευτεί;

Μακαρόνια και αυγά ήξερε να μαγειρεύει.


ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ!

Όλοι τραγουδάμε το 

αντιστασιακό τραγούδι: 





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου