Non Paper:

Σύντροφοι!

Αύριο στο μπαρ μπεεεε κιου

να αποδείξουμε έμπρακτα την πίστη μας ότι η 

 Ελπίδα 

επιτέλους γεννιέται.

Καλή πορεία προς την Ανάσταση...

Όταν στρώνεις το τραπέζι

πριν καθίσεις

να ελέγχεις σχολαστικά 

την αντικρινή σου καρέκλα

αν είναι γερή  μήπως τρίζει

μήπως χαλάρωσαν οι εγκοπές

μήπως φαγώθηκαν οι αρμοί

αν υποσκάπτει το σκελετό 

σκουλήκι

γιατί αυτός που δεν κάθεται 

γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο βαρύς

Κική Δημουλά / Πρόσεχε

Καλά που έχω κάνει τη θητεία μου στους

Περιδρομείς.

Θα εφαρμόσω το

Παράλληλο Πρόγραμμα Διατροφής:

Κάποτε,

 ένας ξένος συνομιλητής ρώτησε τον Γιώργο Σεφέρη:

 "Μα πιστεύετε σοβαρά

 ότι είστε απόγονοι του Λεωνίδα και του Θεμιστοκλή;"

 Η απάντηση του νομπελίστα ποιητή μας:

 "Όχι, 

είμαστε απόγονοι μονάχα της μάνας μας,

 που μας μίλησε ελληνικά, 

που προσευχήθηκε ελληνικά, 

που μας νανούρισε με παραμύθια 

για τον Οδυσσέα, τον Ηρακλή, 

τον Λεωνίδα και τον Παπαφλέσσα, 

και ένιωσε την ψυχή της να βουρκώνει τη Μεγάλη Παρασκευή

 μπροστά στο ξόδι του νεκρού Θεανθρώπου".

Ποιητική Βιβλιοθήκη

H ζωή εν τάφω...

"Η ζωή πώς θνήσκεις;

 πώς και τάφω οικείς;"

Ερωτήματα και προς ζώντες...

Μεγάλη Παρασκευή,

ο χρόνος

ημερολογεί...

όλα τα θέλω

 λίστες μικρές

 μεγάλες

 κύπελλα 

 εύφημες μνείες

 μπρούντζινα

 δεύτερα

 πρώτα

 κρατικά

 για να τα χώνω

 μέσα μου

 βαθειά

 να ψάχνεις μήνες

 στα συντρίμμια

Γλυκερία Βασδέκη / ΒIBLIOTHEQUE

Θεωρούμε

 ότι τελειώνουμε το παρελθόν.

Το παρελθόν,

όμως, 

δεν τελειώνει  μαζί μας.

Fractal!

Πάντα τη Μεγάλη Παρασκευή 

νάναι κανείς μόνος σαν τον Χριστό 

προσμένοντας το τελευταίο καρφί, το ξίδι, τη λόγχη, τις ζαριές,

 ν' ακούει ατάραχα στο μοίρασμα των υπαρχόντων του,

 τις βλαστήμιες, τις προκλήσεις, την αδιαφορία. 

Οι μπόρες τ' ουρανού δεν στερεύουν

 μη ξαφνιαστείς στ' απρόσμενο σουρούπωμα

 η ξαστεριά θα έλθει στο Σαββατόβραδο 

με ιδρώτα πλάθεται το χώμα

 για να πλάσεις το κανάτι που θα σε ξεδιψάσει

 πριν την Παρασκευή  δεν έρχεται η Κυριακή 

τότε λησμονάς τα μαρτύρια των δρόμων 

της Μεγάλης Παρασκευής της ζωής μας..... 

Γύζης Νικόλαος 

Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί; 

Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική; 

Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ' άδικο φωνάξεις 

Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή,

 που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις.

 Συ θα ‘χεις μάτια γαλανά, θα 'χεις κορμάκι τρυφερό,

 θα σε φυλάω από ματιά κακή και από κακό καιρό, 

από το πρώτο ξάφνιασμα της ξυπνημένης νιότης. 

Δεν είσαι συ για μάχητες, δεν είσαι συ για το σταυρό.

 Εσύ νοικοκερόπουλο, όχι σκλάβος, όχι σκλάβος ή προδότης.

 [...]

 Κι αν κάποτε τα φρένα σου το Δίκιο, φως της αστραπής, 

κι η Αλήθεια σου χτυπήσουνε, παιδάκι μου, να μη την πεις.

 Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν.

 Δεν είναι αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής. 

Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν. 

 Κώστας Βάρναλης /  Οι Πόνοι της Παναγιάς 

Τα πρωινά μεταμφιέζεται

 Σε παραγγελιοδόχο 

Σ' εξομολογητή 

Σ' αιλουροειδές 

 Τα βράδια 

 Μεταμφιέζει τις λέξεις 

Σε βόμβες βυθού 

Σ' αερόλιθους 

 Κοιμάται ήρεμος 

Πάνω σ' αναμμένα κάρβουνα 

Κι ονειρεύεται δέντρα 

 Κλείτος Κύρου

"Αποσκότησων με"

Διογένης

Κουβέντα με τον Ελύτη:

"Κάνε άλματα πιο γρήγορα από τη φθορά."

Πέρναμε φορά και σκοντάφταμε στον εαυτόν μας.
Θεέ, μου!
Πόσες φορές πρέπει να πεθάνω
για να πιστέψω ότι μπορώ να αναστηθώ;

"Δημιουργήσαμε πολλά αντισώματα για την ΕΥΘΥΝΗ."

Πρωτοπόροι  στην Εγωτροφία.
θα σ' αγαπώ για πάντα, δεν θα σε πληγώσω ποτέ
εαυτέ μου. 

"Χρειάζονται αλήθειες ακόμη και για να πεις ψέματα."

Πρέπει να κατανοήσεις έναν κανόνα 
για να τον παραβιάσεις.
Πιστέψαμε ότι μπορούμε να λέμε 
ψέματα χωρίς αλήθειες,
ψέματα χωρίς ψαίματα.

"Νοιώθαμε να είμαστε ανάμεσα σ’ αυτούς

που δεν γνωρίσαμε ποτέ."

Βούλιαζε στην ανάσα μας

αυτό που έπρεπε να πούμε.

"Στα ερείπια συχνάζουν οι μέλισσες και οι πρώην ιδέες."

Έφυγαν και από κει,

 φυτέψαμε στα ερείπια πολύχρωμες ομπρέλες.

"Και διαμάντι στα δύο φτάνει να κόψει ένα μαχαίρι,

αρκεί να ΄ναι από συμφέρον."

Σφαχτήκαμε.
Γνωρίζαμε τις τιμές,
αγνοούσαμε τις αξίες.

"Αρκετά λατρέψαμε τον κίνδυνο

κι είναι καιρός να μας το ανταποδώσει."

Κοιμήσου ποιητική μου καραμέλα

να σε πιπιλίσω.
Θα στηρίξω το ταβάνι με τους καπνούς του τσιγάρου.

"Βρέθηκε πάντα να ζητάμε ίσα ίσα εκείνο που δεν γίνεται."

Πουλιά που χαριεντίζονται με τους πυροβολισμούς.
Οι σκέψεις είναι πρόβες για τη δράση.
Μέναμε στις πρόβες.

"Υπάρχει ένας προδότης μέσα σου

που η ώρα του θα 'ρθει να τιμωρηθεί."

Η προδοσία μας που μεθά τα όνειρά μας,

έρχεται σαν υποψία με το τέλος του παραμυθιού.
Κρατάγαμε ομπρέλες μετά τη βροχή.

"Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις,

όμως για λίγη υπερηφάνεια το αξίζει."

Κράτα με,

όσο η υπερηφάνεια περνά

σαν άλογο αξέχαστο

που λύθηκε από τη λησμονιά.

"Στο μυαλό του καθενός περιμένει μια κότα."

Γίναμε ορνιθοτροφεία.
Αλλάξαμε νόμισμα,
πουλάμε με λόγια,
αγοράζουμε με λόγια.

"Ζητώ ν΄ αγοράσω αξιοπρέπεια

σαν αυτή των ελεφάντων

που απομακρύνονται για να πεθάνουν."

Που να τη βρεις,
δεν κατοικεί στο βαθύ μας ύπνο

που έχουμε ξενιτευτεί...

"ΠΑΡΑ ΛΙΓΗ ΚΑΡΔΙΑ ΘΑΤΑΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΛΛΟΣ"

Η πολιορκία της Οδησσού συνεχίζεται.

Και Οδησσός δεν υπάρχει...

Χρυσωμένες έχουν τις παγίδες τους οι άνθρωποι...

Ἔλεος

Χριστέ μου μὴν τὸ ἐκλάβεις γιὰ ἀνίερο

νοστάλγησα τὴ Σταύρωσή σου

κι ὅπως ὁμολογοῦν τὰ λουλούδια

τῆς περασμένης ἄνοιξης

νοστάλγησαν κι αὐτὰ

νὰ ξανανθίσουν

μέσα ἀπὸ τὶς πληγές σου

θέλουν τὸ ἄρωμά τους νὰ λάβoυν

τὴν ἁγιότητα τῆς ἐκπνοῆς σου.

Μόνο αὐτὴ τὴ φορὰ μὴ διψάσεις

τὴν κακουργία τοῦ ὄξους ἀφόπλισέ την.

Οὔτε ἀπὸ τὸ ἔλεος νὰ καταδεχτεῖς.

Τὸ ἔλεος ἔχει διαταραγμένο νοῦ

δίνει στὸ φονιὰ νερὸ

σὲ σένα οὔτε μιὰ γουλιά Θεὸ

μήπως ἔδωσε σὲ μᾶς;

Θὰ τὸ ἀντέξεις δὲν εἶσαι μόνος.

Ὅλους μιὰ δίψα μᾶς σταυρώνει.

Κική Δημουλά

Μεγάλη Πέμπτη.

Του Ιούδα.

Του εαυτού μας.

Τις μεγαλύτερες προδοσίες

τις κάνουμε στον εαυτόν μας.

Τίποτα δεν αγγίζει τις απριλιάτικες βιολέτες;

τίποτα: μονάχα ο ακάνθινος Ιησούς.

Ν. Καρούζος

...ως εν (ουρανοίς) εκκλησίες 

και επί της (γης) οικίας...

Δεν μας πειράζει 

που δεν έχουμε λεφτά να σουβλίσουμε

 αρνάκι.

Θα κάνουμε ελκυστικό το

κοτοπουλάκι.

Όσοι σύντροφοι ψήσετε 

Coco Retsi

να περάσετε την 

αξιολόγηση του θεσμού

Coco Chanel.

Για τες θρησκευτικές μας δοξασίες —

ὁ κούφος Ἰουλιανός εἶπεν 

«Ἀνέγνων, ἔγνων, κατέγνων». 

Τάχατες μᾶς ἐκμηδένισε

με το «κατέγνων» του,

 ὁ γελοιωδέστατος.

Τέτοιες ξυπνάδες ὅμως

 πέραση δεν ἔχουνε σ’ εμᾶς τους Χριστιανούς.

 «Ἀνέγνως, ἀλλ’ οὐκ ἔγνως

εἰ γαρ ἔγνως,

οὐκ ἄν κατέγνως»

 ἀπαντήσαμεν ἀμέσως.

Κωνσταντίνος Καβάφης