"Ελάτε να κάνουμε ένα όνειρο", τους έλεγε συχνά. "Να 'χαμε, σα τι να θέλαμε απόψε;" Κι έπιανε κείνο το μεγάλο καρβέλι της καρδιάς της κι έκοβε απάνω στο ωραίο στέρνο της, νααα κάτι φέτες "από το αύριο που θα πολεμήσουμε μα θα πραγματοποιήσουμε, να δείτε!" και τους χόρταινε, όπως έκανε η μάνα τους, λίγα χρόνια πριν σαν σχολούσανε λιμασμένα. Τους λευτέρωνε, τους αλφάδιαζε πάνω στην ύπαρξή τους. "Η ελευθερία, έλεγε, ξεκινά απ' αυτό: Να 'σαι πάντα στις διαστάσεις σου, ανεξάρτητα από τη φιλοδοξία να μεγαλώσεις, πράγμα που εξαρτάται μόνο από σένα. Ούτε και να προσποιείσαι τον πιο μικρό ή τον πιο μεγάλο. Η ταπεινοφροσύνη, αν είσαι μικρός είναι δουλοπρέπεια, αν είσαι μεγάλος υποκρισία. Να 'σαι περήφανος. Η περηφάνεια ταιριάζει σ' όλα τα αναστήματα".
Η προσδοκία του ταξιδιού
Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...
Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...
Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .
Σάββατο 17 Ιουνίου 2017
"Ελάτε να κάνουμε ένα όνειρο", τους έλεγε συχνά. "Να 'χαμε, σα τι να θέλαμε απόψε;" Κι έπιανε κείνο το μεγάλο καρβέλι της καρδιάς της κι έκοβε απάνω στο ωραίο στέρνο της, νααα κάτι φέτες "από το αύριο που θα πολεμήσουμε μα θα πραγματοποιήσουμε, να δείτε!" και τους χόρταινε, όπως έκανε η μάνα τους, λίγα χρόνια πριν σαν σχολούσανε λιμασμένα. Τους λευτέρωνε, τους αλφάδιαζε πάνω στην ύπαρξή τους. "Η ελευθερία, έλεγε, ξεκινά απ' αυτό: Να 'σαι πάντα στις διαστάσεις σου, ανεξάρτητα από τη φιλοδοξία να μεγαλώσεις, πράγμα που εξαρτάται μόνο από σένα. Ούτε και να προσποιείσαι τον πιο μικρό ή τον πιο μεγάλο. Η ταπεινοφροσύνη, αν είσαι μικρός είναι δουλοπρέπεια, αν είσαι μεγάλος υποκρισία. Να 'σαι περήφανος. Η περηφάνεια ταιριάζει σ' όλα τα αναστήματα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου