Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017


Κάτι βρωμάει.




Τα απεικονιζόμενα προβλήματα δεν θα υπήρχαν στα Πανεπιστήμια

εάν υπήρχε ένα ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα,

κατά τον Υπουργό Παιδείας.  


"Με ποια έννοια ένα πανεπιστημιακό campus χωρίς τους ντίλερ και τους πελάτες τους, είναι είτε μικρό και ασήμαντο θεματάκι είτε όχημα / πρόσχημα γενικής Καταστολής;

Και με ποια έννοια η αυτορύθμιση της αστυνόμευσης από φοιτητικές πολιτοφυλακές είναι λύση και όχι ένα μοιραίο νεύμα προς την αυτοδικία και τη λαϊκή "δικαιοσύνη" εν μέσω συγκρούσεων; 

Το ότι ένα πρόβλημα σύνθετο δεν έχει εύκολες λύσεις (αστυνομικές) είναι γεγονός. Το ότι αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα και οχυρωνόμαστε σε φαντασιώσεις ρωμαλέων κινημάτων, είναι ένα άλλο θέμα. Θλιβερό πολιτικά."

Νικόλας Σεβαστάκης



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου