Μπάμπης:

Είμαι σοκαρισμένος,

Μήτσο,

με το πόσο τους τυφλώνει το κομματικό πάθος.

Χύνουν χολή  οι πολιτικοί αναλυτές του Facebook 

γιατί φάγαμε την καμήλα και όχι  τον γάιδαρο.

Ως γνωστόν ο αγνώμων λαός  θέλει να τρώμε τον γάιδαρο. 

Μήτσος:

Αγνώμων ο λαός,

Μπάμπη,

το είπες εσύ;

Μπάμπης:

Ναι, ναι!

Είναι αγνώμονες, αχάριστοι, ζηλόφθονες.

Τα ζηλεύουνε τα γαϊδούρια, 

Μήτσο, 

γιατί έχουν αυτό που δεν έχουμε εμείς,

υπομονή. 

Ζηλεύουμε τη γαϊδουρινή υπομονή τους.

Με τη γαϊδουρινή επίμονη τους στο τέλος δικαιώνονται. 

Αναγνωρίστηκε η προσφορά του γαϊδάρου,

Μήτσο,

δίκαια  φάγαμε την καμήλα  και όχι το γάιδαρο.

Κοίτα γύρω σου,

Μήτσο,

έχουμε   γαϊδουροκαλόκαιρο!

Τα γαϊδούρια μας φέρανε το γαϊδουροκαλόκαιρο,

οι καμήλες τι μας έφεραν;

Αμ' το άλλο! 

Με το γαϊδουροκαλόκαιρο που έφεραν, 

έκαναν τον Οκτώβρη να νομίζει ότι

 θα έχει ζωή χωρίς σύννεφα,

 ανέφελη.

Σε έχει κάνει εσένα κανείς να νομίζεις ότι

θα έχεις ανέφελη ζωή για ένα μήνα;

Λίγο είναι. 

Μήτσος:

Με εκπλήσσει η επιχειρηματολογία σου!

Μπάμπης:

Συνεχίζω!

Το γαϊδουροκαλόκαιρο είχε τεράστια σημασία και για μας,

Μήτσο.

Το ότι δεν είχε σύννεφα ο Οκτώβρης

είχε δύο ευτυχή αποτελέσματα.  

Κατά πρώτον,

 το να τα ακούμε όλα αυτά και να μη λέμε:

 "πέφτω από τα σύννεφα".

Πως να πέσουμε αφού δεν είχε σύννεφα. 

Κατά δεύτερον,

 το να μη μας απασχολεί το αιώνιο ερώτημα:

πως ανεβαίνουμε στα σύννεφα για να πέσουμε.

Μήτσος:

Αισθάνομαι ένοχος για το πότε έλεγα σε άνθρωπο: 

"Είσαι γαϊδούρι!"

Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος.  

Μπάμπη, 

είσαι μεγάλο γαϊδούρι!

Μπάμπης:

Ευχαριστώ!

Σαν Μπέεεκετ /Περιμένοντας τον Κουτό