Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 2 Ιουνίου 2018


"Κάπου πρέπει να βάλω αυτή τη λέξη

με βαραίνει σαν πέτρα στην τσέπη.

Χρόνια τώρα την κρατώ

 γκόλφι στο στήθος αρτοφόρι

την περνώ ανάμεσα από βρώμικα χέρια

τα στιλέτα στα πλευρά

πίσω απ’ τις γωνίες τα μαύρα γυαλιά

οι κομπιούτερς να καταγράφουν την κάθε – μου κίνηση

βέβαια, δεν πρέπει να σπάσει καμιά βιτρίνα

 οι πεθαμένοι να παρελαύνουν στην άσφαλτο

 με τα κράνη τα πόδια

 να οργώνουν τη στάχτη με

 το πένθιμο εμβατήριο

 κι εσύ στημένος στον τοίχο

 μ’ έναν ήλιο στο στήθος

υγρό κόκκινο να μεγαλώνει να μεγαλώνει...



Κάπου θα βάλω αυτή τη λέξη 

δεν τη βαστώ άλλο δεν πρέπει

κάρβουνο μες στη χούφτα μου σίδερο 

πυρακτωμένο με καίει

 τούτη τη μέρα την ώρα 

θα την φυτέψω όπως μου την εμπιστεύθηκες."

 Χάρης Σακελλαρίου / Η Λέξη / Bibliotheque

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου