Πως είναι δυνατό να απευθύνουν δημόσια λόγο χωρίς να αρχίζουν με έκφραση της συντριβής τους, της συμμετοχής τους στο πόνο των οικογενειών των θυμάτων, της θλίψης τους από τραγωδία του χαμού τόσων μικρών παιδιών, πως είναι δυνατό; Εστω και με τη μορφή λόγου τυπικού. Πως είναι δυνατό; Είναι δυνατό!
Πως είναι δυνατόν να καταφεύγεις στην ενοχοποίηση των θυμάτων σου για να βρεις υπερασπιστική γραμμή; Πως είναι δυνατό; Πως είναι δυνατό να πιστεύεις ότι η κοινωνία θα το αποδεχτεί; Πως είναι δυνατό να περνάει από το μυαλό σου; Είναι δυνατό!
Αυξάνεται ο αριθμός αυτών που αγνοούνται, αγνοούνται το φιλότιμο, η ευθιξία, η εν-συναίσθηση, η αξιοπρέπεια, η συγνώμη. Να ψάξουμε. Μήπως είναι χαμένοι μέσα μας;
"Πιο κοντός από τη λύπη του ο άνθρωπος."
Οδυσσέας Ελύτης
Απώλεια
Αρκούντως αρκούμενοι,
συγκατατεθήκαμε.
συγκατατεθήκαμε.
Αρκούντως αρνούμενοι,
εξοστρακιστήκαμε.
εξοστρακιστήκαμε.
Εν κατακλείδι,
απωλεστήκαμε…
απωλεστήκαμε…
Δημητρης Ι. Μπρούχος / Ασκητική Θανάτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου