Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 18 Αυγούστου 2018




"Όταν θα γνωρίσω την ψυχή σου,

θα ζωγραφίσω τα μάτια σου".

Amedeo Modigliani


 "Λοιπόν, το βάθος των ματιών σου είναι γαλάζιο,

 το ’νιωσα χθες όταν τα κύματα με πήραν,

 σ’ ερημονήσια μ’ εξορίσαν να μονάζω

 και ναυαγό μες στην αγκάλη σου με σύραν.


 Λοιπόν, το βάθος των ματιών σου πρασινίζει,

 το ’ζησα χθες κι ήταν στο δάσος με θηρία,

κι αυτά μου μάθαν ν’ αγαπώ ό,τι κοστίζει,

 ό,τι πονάει κι αδειάζει κάθε αρτηρία. 


 Λοιπόν, το βάθος των ματιών σου μαύρο είναι,

 μ’ έζωσε χθες και με ταξίδεψε στη θλίψη. 

Να φύγω θέλεις μα μου λες σε λίγο «μείνε», 

ποιος εαυτός σου, ποιος, στο τέλος θα σου λείψει. 


 Λοιπόν, το βάθος των ματιών σου είναι αίμα,

 κόκκινος κίνδυνος, φωτιά, σκληρό λεπίδι.

 Επαίτης γίνομαι, μου φτάνει κι ένα ψέμα 

απ’ την αρχή χαμένος νά ’μπω στο παιγνίδι."


 Παντελής Μπουκάλας / Λοιπόν το βάθος...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου