*

Είχαμε την ευτυχία να ζήσουμε την Πρώτη Παρουσία της Αριστεράς 

(λέμε τώρα). 

Μετά τον Αλέξη Τσίπρα και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος συνοψίζει το σχέδιο της κυβέρνησης για την επίλυση του ασφαλιστικού.  Τσακαλώτος: «Δεν υπάρχει κομψός τρόπος για να το διατυπώσω, αλλά αυτοί οι άνθρωποι -οι παλαιοί συνταξιούχοι- θα τεθούν εκτός συστήματος με φυσικό τρόπο. Μέχρι το 2020, το 2030 ή το 2040 δεν θα βρίσκονται πια εδώ. Συνεπώς δεν θα υπάρχει κάποια επίπτωση στην μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του συστήματος». 

Ας ετοιμαζόμαστε για τη Δεύτερη Παρουσία της Αριστεράς 

(λέμε τώρα).

Να ικετεύσουμε, συντετριμμένοι, μετανιωμένοι που ζούμε,

 όπως ο ληστής, 

 οι αμαρτωλοί ζώντες ηλικιωμένοι:

*«Μνήσθητί μου, Αλέξη,  όταν έλθης εν τη βασιλεία σου».

Ελπίζουμε,
να μη μας συμβεί αυτό που περιγράφει ο ποιητής,
να πεθάνουμε στην ώρα μας: 

" Ήρθαν τα πρώτα τηλεγραφήματα 

Σταμάτησαν τα πιεστήρια και περίμεναν

 Έγιναν οι παραγγελίες στις αρμόδιες αρχές. 

Μα ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα. 

 Όλοι φόρεσαν τις μαύρες γραβάτες 

Δοκίμασαν στον καθρέφτη τις συντριμμένες πόζες 

Ακούστηκαν οι πρώτοι λυγμοί τα θλιβερά εγκώμια. 

Μα ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα. 

 Στο τέλος οι ώρες γινήκαν μέρες 

Εκείνες οι φριχτές μέρες της αναμονής

 Οι φίλοι άρχισαν να διαμαρτύρονται 

Έκλεισαν τα γραφεία τους σταμάτησαν τις πληρωμές 

Γυρνούσαν τα παιδιά τους αδέσποτα στους δρόμους.

Έβλεπαν τα λουλούδια να μαραίνονται. 

Μα ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα.

 (Τόσα και τόσα πράγματα πού δεν προβλέπονται 

Τόσες συνέπειες ανυπολόγιστες, τόσες θυσίες, 

Σε ποιους υπεύθυνους να διαμαρτυρηθείς, που να φωνάξεις;) 

Και ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα."

Μανόλης Αναγνωστάκης / Ο νεκρός

Καλά Σαράντα!