Τα βήματά σας 

τη νέα χρονιά

να γράφουν μουσική

πατώντας 

μόνο σε άσπρα πλήκτρα. 

Χρόνια Πολλά

"Mπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα 

και με τα πιο μικρά....

Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών. 

Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές.

Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους.

 Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια. 

Που ξέρω ν' ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα 

στις κρυψώνες τους. 

Μου φτάνει που μ' αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι. 

Πολύ....

Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους.

 Πολύ...

 Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι' αυτούς.

Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι.

 Που δε με νοιάζει να με θυμούνται. 

Που μπορώ και κλαίω ακόμα. 

Και που τραγουδάω...μερικές φορές... 

Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν. 

Και ευωδιές που με γοητεύουν..." 

 Οδυσσέας Ελύτης

"Αυτό που έβλεπα

μου είπε 

ότι είμαι τυφλός"

*

"κόπηκα ράφτηκα εν αγνοία σου

 κατά τις πιθανές σου επιθυμίες" 

 Γιάννης Βαρβέρης


Απολογισμοί

"Μετά από λίγο μαθαίνεις

την ανεπαίσθητη διαφορά

ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι

και να αλυσοδένεις μια ψυχή.

Και μαθαίνεις πως Αγάπη δεν σημαίνει στηρίζομαι.

Και συντροφικότητα δεν σημαίνει ασφάλεια.

 Και αρχίζεις να μαθαίνεις...

πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια.

Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις.

Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου

 με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα.

Με τη χάρη μιας γυναίκας και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού.

Και μαθαίνεις να φτιάχνεις

όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα,

 γιατί το έδαφος του Αύριο

είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια,

και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο

να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.

Μετά από λίγο μαθαίνεις...

Πως ακόμη και η ζέστη του ήλιου

μπορεί να σου κάνει κακό.

Έτσι, φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ

αντί να περιμένεις κάποιον 

να σου φέρει λουλούδια.

Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις.

Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη.

Και ότι, αλήθεια, αξίζεις.

Και μαθαίνεις...μαθαίνεις.

Με κάθε αντίο μαθαίνεις."

Χόρχε Λούις Μπόρχες 

"Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει έως τώρα…

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση. 

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά. 

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει. 

Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες. 

Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.

Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους. 

Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους. 

Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα.

Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται… Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα… 

Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.

Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.

Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους. 

Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. 

Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. 

Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια 

Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια. 

Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή. 

Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων… Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή. 

Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.

Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν…Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απʼόσες έχω ήδη φάει. Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου. 

Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ..."

Ο πολύτιμος χρόνος των ώριμων ανθρώπων

 Mario de Andrade

Βραζιλιάνος Ποιητής / Μουσικολόγος -Δοκιμιογράφος

"Σήμερα το βράδυ,

προσφέρουμε στον Ελληνικό λαό,

ένα κομμάτι βασιλόπιτας πάρα πάνω.

Μετά την έξοδο από τα μνημόνια,

δεν χρειάζεται να κόψετε κομμάτι για τον φτωχό,

είναι δικό σας."

  

"...Άγιος Βασίλης έρχεται

και δεν μας καταδέχεται..."

Αφού δεν μας καταδέχεται γιατί έρχεται;

Ο ΟΝΟΣ

ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ  ΧΡΟΝΟΣ!

Tι ευχές περιμένεις; 
Για

Σιγουριά; Τύχη; Λεφτά; Παρηγοριά; Ευτυχία;
Ευχές
 για να ισιώσουν όλα τα στραβά; 

Ευχές για

διορθωθούν τα αδιόρθωτα;

Τί περιμένεις; 

Όλ' αυτά; 

Αχ!

Να περίμενες εσένα!

Καλή Αντάμωση!

- Ἓν οἶδα ὅτι ουδὲν οἶδα.

- Εν οίδα ότι όλα τα οίδα.

- Εν οίδα ότι "όλα τα είδα"!

Ευχές Πολλές

στα πρόσωπα που μας άνοιξαν τα μάτια,

μας έκαναν

  "να τα δούμε όλα".

"Παν μέτρον άριστον."

Κλεόβουλος! 

"Παν μετρόν άριστον."

Αλέξης!

Εύη Κυριακοπούλου

Προσφέρουμε δώρα βιβλία.

Σε φίλες - φίλους Φυσικούς,

που,  συνεπώς, γνωρίζουν Κβαντική Φυσική,

δωρίζουμε το επίκαιρο εικονιζόμενο πόνημα περί

Κβαντικής Θεραπείας.

Με τις 42 ημέρες προλαβαίνουν να αλλάξουν το σώμα τους

μέχρι του Αγίου Βαλεντίνου.

Για τους άλλους,

ας γινόντουσαν Φυσικοί,

ας γίνουν από την πολυφαγία αγνώριστοι,

να τους αναζητούμε με το

 Πάμε Πακέτο.

ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ

"Έφυγες νύχτα ξαφνικά, 

γιατί δεν πήρα μέρισμα... 

κι έμεινα μόνος πρωτοχρονιάτικα φονικά 

στο κρύο διαμέρισμα..."

Σου αφιερώνω το:

Βγάλτην έξω να την κόψω...

Αψούρης

(κρυωμένος ερωτευμένος)

Ευχές!

"Μη μου στερείς αυτό που δεν μπορείς να μου δώσεις." 

Καισαρίων Ατελής

Απολογισμός:

Από πόσα πρόσωπα

οι περασμένες ευχές  διατήρησαν την ελπίδα των ευχών,

από πόσα πρόσωπα

οι περασμένες ευχές έγιναν ευχθές;

Ευχή!

"Μη προσπαθείς να γίνεις άνθρωπος της επιτυχίας*,

να προσπαθείς να γίνεις άνθρωπος της αξίας**."

Albert Einstein 

(*είναι εύκολο, **είναι δύσκολο)

Απολογισμοί:

"Ξέρω πιο πολλά για τον θάνατο κι από τους νεκρούς, 

Πιο πολλά για τη ζωή κι από τους ζωντανούς. 

Και – Θεέ μου! – μια χρυσαλλίδα,

 Σαν κορίτσι, γελάει μ’ εμένα

 Σα να ‘μαι ένα χρυσό κουρέλι μεταξένιο."

 Αρσένι Ταρκόφσκι

(από τον τοίχο του Δημήτρη Τριανταφυλλίδη)

Τα Χριστούγεννα είναι μαγικά, 

γίνονται θαύματα.

Θα χωνέψουμε!

Μέχρι τότε, 

Αγάπη 

είναι 
να σου βάζει 

slow dance song.

...Last Christmas...

¨Ημαρτον!

Θα το κατεβάσω!

Merry Marxmas

Να τα πούμε αύριο.

Μην τα κρατάμε μέσα μας.

"Με πούλησες

 Αλλά ποτέ 

Δε μ' αγόρασες."

  Περικλής Μοστάκης

"Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,

 τη λάμπα κρατώ ψηλά,

 να δούνε της γης οι θλιμμένοι, 

να ‘ρθούνε, να βρουν συντροφιά. 

Να βρούνε στρωμένο τραπέζι, 

σταμνί για να πιει ο καημός 

κι ανάμεσά μας θα στέκει

 ο πόνος, του κόσμου αδερφός

Να βρούνε γωνιά ν’ ακουμπήσουν, 

σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός

 κι εκεί καθώς θα μιλάμε

 θα ‘ρθει συντροφιά κι ο Χριστός".

Τάσος Λειβαδίτης

Έτσι είναι...

"Όλα είναι θέμα προοπτικής.

 Η βύθιση του Τιτανικού ήταν ένα μικρό θαύμα

 για τους ζωντανους αστακούς στην κουζίνα του πλοίου."

Ευλογητός

"Αναπνέω από προκατάληψη και ατενίζω τον σπασμό των ιδεών ενώ το κενό χαμογελάει στον εαυτό του... να καμώνεσαι τον ένθερμο και να γελάς γι' αυτό κρυφά, να υπακούς στις συμβάσεις για να τις αρνείσαι κρυφίως... να σώζεις τα προσχήματα ενώ θα ήταν επιβεβλημένο να χαθούν... όποιος περιφρονεί τα πάντα οφείλει να παίρνει μιαν έκφραση τέλειας αξιοπρέπειας, να εξαπατά τους άλλους και τον ίδιο τον εαυτό του ακόμα, έτσι θα επιτελέσει πιο εύκολα το καθήκον του...τι ωφελεί να δείχνουμε την κατάπτωσή μας όταν μπορούμε να προσποιούμαστε τους ευτυχείς... δέχομαι τη ζωή από ευγένεια, η διηνεκής εξέγερση προδίδει κακό γούστο..."

 Emil Cioran / μετάφραση Κωστή Παπαγιώργη

*

*Banksy

Ήταν η χθεσινή νύχτα

 η μεγαλύτερη νύχτα για σένα;

- Μα γιατί δεν ανοίγεις;

Σε πλησίαζα πάντα ακολουθώντας το: 

"θα την προσέχω"

- Ακριβώς,

τα βήματά σου πήγαιναν όπου έδειχναν τα σήματα:

 "προς έχω".