Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Δευτέρα 24 Ιουνίου 2019




Το γνήσιο της πληγής 

 αναγνωρίζεται 

 από το χρώμα που έχει

  της υπογραφής το αίμα. 


Αν είναι ρέον άφθονο κόκκινο 

έχει καλώς. 


Αν όμως είναι στάσιμο ξεθωριασμένο 

 τότε κάποια παλιά ανάμνηση 

 πλαστογράφησε πληγή που έχει 

 πλέον θρέψει. 


 Το περίεργο είναι πως άμα ζουλήξεις 

το θεραπευμένο τραύμα 

πονάει τρισχειρότερα απ’ όσο όταν 

 ήταν ενεργό, ουρλιάζεις, ακούγεσαι 

στα πέρατα του χρόνου. 


Καθόλου περίεργο. Επιφανειακά ξεχνάς.
Κική Δημουλά / Το γνήσιο / Άνω τελεία / Ίκαρος

Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)