Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017





"H αδράνεια

 κάνει να περνούν

 αργά οι ώρες και γρήγορα τα χρόνια."

 Cesare Pavese


"Προπαντός όταν οι μέρες φαίνονται ατέλειωτες, 

είναι που αρχίζουν τα χρόνια να περνάνε γρήγορα."

 Albert Camus


Είπα λοιπόν,

για να μην είμαι αδρανής

 και

 να μη φαίνεται η μέρα ατελείωτη

να καθαρίσω εγώ τις φακές.

Τι είναι όμως προτιμότερο;

Να βρω πολλά άχρηστα, μη φακές, οπότε

 θα έχω δαπανήσει χρήσιμα το χρόνο μου,

ή

να μη βρω κανένα άχρηστο, οπότε

θα έχω σπαταλήσει άδικα το χρόνο μου

ερχόμενος σε αντίθεση με το

χρόνου φείδου;




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου