ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ…

Ήσουν μαζί μου στα προπύλαια της προπτυχιακής μου εκπνοής,

όταν τέντωσα τα αυτιά μου για να ακούσω να παίζει απ’ τα μεγάφωνα το ‘get out’ των archive,

και ταυτόχρονα πατούσα ξανά και ξανά το ολοκλήρωμα του ‘τώρα’ στο επιστημονικό σου κομπιουτεράκι,

ενώ αυτό επέμενε να βγάζει ‘syntax error’.

Δεν είχα ενέργεια για σκέψεις απολογισμού.

Η ζέστη ήταν αποπνικτική.

Ήταν μεσημέρι Ιουνίου,

ενός έτους που θυμίζει ταινία επιστημονικής φαντασίας,

αλλά δεν ήταν αυτό.

Με ζέσταινε η τριβή που προκαλούσε η ιλλιγιώδης ταχύτητα του χρόνου.

Σε κοίταξα τρομαγμένη και μου χαμογέλασες σαν να με χαϊδεύεις,

λέγοντάς μου,

‘Μην αναλογίζεσαι πως ένα ταξίδι τελειώνει, αλλά πως το επόμενο δεν έχει αρχίσει καν’.

Σκέφτηκα,

 ‘Φεύγω^. και το αφήνω πίσω μου διπλωμένο,

 σε μία από εκείνες τις υπόλοιπες, έξι, κρυμμένες διαστάσεις, καθώς ακουμπάω τα χέρια μου στις τσέπες μου

και αναρωτιέμαι αν ξέχασα τίποτε άλλο εκτός από το στυλό μου σ’ εκείνο το σύμπαν που σε αγάπησα…’

 Απο: CHAOS