Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ. . .








Σαν σήμερα, στις 20 Σεπτεμβρίου του 1971


ο Σεφέρης έκλεισε τα μάτια του.



Η ομιλία του κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ:







''Σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο, ποὺ ὁλοένα στενεύει,
ὁ καθένας μας χρειάζεται ὅλους τοὺς ἄλλους.
 Πρέπει ν᾿ ἀναζητήσουμε τὸν ἄνθρωπο,
ὅπου καὶ νὰ βρίσκεται.

Ὅταν στὸ δρόμο τῆς Θήβας,

ὁ Οἰδίπους συνάντησε τὴ Σφίγγα,

κι αὐτὴ τοῦ ἔθεσε τὸ αἴνιγμά της,

ἡ ἀπόκρισή του ἦταν:

ὁ ἄνθρωπος.

Τούτη ἡ ἁπλὴ λέξη χάλασε τὸ τέρας.

Ἔχουμε πολλὰ τέρατα νὰ καταστρέψουμε.

Ἂς συλλογιστοῦμε τὴν ἀπόκριση τοῦ Οἰδίποδα.''







Κι' όταν δεν πεθαίνει ο  ένας για τον άλλον

                                   είμαστε κιόλας νεκροί


Τάσος Λειβαδίτης

Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)