Οι απορίες του αφελή. . .

Οι νεολαίες των δύο αριθμητικά μεγάλων κωμμάτων

διαφωνούν με το νέο νόμο για τα πανεπιστήμια

και υπερψηφίζουν τις καταλήψεις.

Γιατί, όμως, δεν καταλαμβάνουν τα κωμματικά κτίρια

που στεγάζουν αυτούς που ήθελαν και ψήφισαν τον νέο νόμο

και καταλαμβάνουν τα πανεπιστήμια;

Αυτοί που ψήφισαν την άρση του πανεπιστημιακού ασύλου,

δεν έπρεπε να ψηφίσουν

και την άρση του δικού τους ασύλου;

Τα δύο αριθμητικά μεγάλα κώμματα

ψήφισαν τον νέο νόμο για να απαλλάξουν

το πανεπιστήμιο από τον κωμματισμό!

Δηλαδή από τον εαυτό τους;

Σε forums πανεπιστημιακοί ανταλλάσουν

«υψηλού» επιπέδου επιχειρήματα υπέρ και κατά του νόμου.

Το συμπέρασμα για τον αναγνώστη είναι μήπως δεν χρειάζονταν νέος νόμος,

αλλά το πανεπιστήμιο είχε ανάγκη  από νέους πανεπιστημιακούς;

Γιατί ονομάζουμε τα πανεπιστήμια ΠΑΝ-επιστήμια;

Έχουμε Γεωργικό, Οικονομικό, κ.τ.λ. ΜΟΝΟ-πανεπιστήμιο. . .

Τελειώνουμε ένα Τμήμα.

Είναι πολύ IN το ΠΑΝ ;

Ένα απλό ΕΠΙ χωρίζει τις ΔΙΩΞΕΙΣ από τις ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ. . .

Και πρέπει να το διακρίνουνουμε. . .

Όταν κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή.

Κι’ όταν κλείνουν όλα τα πανεπιστήμια;

Ονειρεύομαι ότι δεν ονειρεύομαι ότι οι εκπαιδευτικοί

θα είναι όχι μόνο κριτές αλλά και απολογητές:

‘’Πως να ομολογήσεις σ’ ένα παιδί

που ελπίζει κάποτε

«να γίνει σαν κι εσένα»

ότι έχεις κουραστεί να είσαι «σαν κι εσένα»’’

ΤΑ ΠΑΘΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΡΗΤΟΡΕΣ

ΠΟΥ ΠΕΙΘΟΥΝ ΠΑΝΤΑ. . .

Αλλιώς

Για την ελληνική οικογένεια:

Οι λευκοί και οι κόκκινοι

πολιορκούσαν την Οδησσό –

κι Οδησσός δεν υπήρχε. προϋπάρχουν