Αν ο Θεός
ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου
χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά πού σκέφτομαι αλλά σίγουρα
θα σκεφτόμουν όλα αυτά πού λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι για αυτό πού αξίζουν, αλλά γι’ αυτό πού σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό πού κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα με ένα όνειρο του Βαν Γκoγκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα πού χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο απ’ τα αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους.
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή...Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπούς ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άντρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα. Στους ανθρώπούς θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους, θα έδειχνα ότι τον θάνατο δεν τον φέρνουν τα γερατειά αλλά η λήθη.
Έμαθα τόσα πράγματα από εσάς τούς ανθρώπους...Έμαθα πώς όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο πού κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πώς όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά το δάχτυλο του πατέρα του ,το αιχμαλωτίζει για πάντα. Εμαθα πώς ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πράγματα πού μπόρεσα να μάθω από σάς αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σε αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθάνω.
Να λες πάντα αυτό πού νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό πού σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά πού σε έβλεπα να κοιμάσαι, θα σε αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά πού θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές πού σε έβλεπα, θα έλεγα "σε αγαπώ" και δεν θα υπέθετα ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει και άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση πού κάνω το λάθος και μάς μένει μόνο το σήμερα, θα ήθελα να σου πω σε αγαπώ και ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος, είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά πού βλέπεις τούς ανθρώπούς πού αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, καν το σήμερα γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για την μέρα πού δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία.
Κράτα αυτούς πού αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τούς χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τούς πεις συγνώμη, συγχώρησέ με, σε παρακαλώ, σε ευχαρισώ κι όλα τα λόγια αγάπης πού ξέρεις.
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα από τον Κύριο τη δύναμη και την σοφία και τη δύναμη για να τις εκφράσεις. Δείξε στούς φίλους σου τί σημαίνουν για σένα!
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι για αυτό πού αξίζουν, αλλά γι’ αυτό πού σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό πού κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα με ένα όνειρο του Βαν Γκoγκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα πού χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο απ’ τα αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους.
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή...Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπούς ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άντρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα. Στους ανθρώπούς θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους, θα έδειχνα ότι τον θάνατο δεν τον φέρνουν τα γερατειά αλλά η λήθη.
Έμαθα τόσα πράγματα από εσάς τούς ανθρώπους...Έμαθα πώς όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο πού κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πώς όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά το δάχτυλο του πατέρα του ,το αιχμαλωτίζει για πάντα. Εμαθα πώς ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πράγματα πού μπόρεσα να μάθω από σάς αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σε αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθάνω.
Να λες πάντα αυτό πού νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό πού σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά πού σε έβλεπα να κοιμάσαι, θα σε αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά πού θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές πού σε έβλεπα, θα έλεγα "σε αγαπώ" και δεν θα υπέθετα ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει και άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση πού κάνω το λάθος και μάς μένει μόνο το σήμερα, θα ήθελα να σου πω σε αγαπώ και ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος, είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά πού βλέπεις τούς ανθρώπούς πού αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, καν το σήμερα γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για την μέρα πού δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία.
Κράτα αυτούς πού αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τούς χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τούς πεις συγνώμη, συγχώρησέ με, σε παρακαλώ, σε ευχαρισώ κι όλα τα λόγια αγάπης πού ξέρεις.
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα από τον Κύριο τη δύναμη και την σοφία και τη δύναμη για να τις εκφράσεις. Δείξε στούς φίλους σου τί σημαίνουν για σένα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου