Ανάσες...

Κρόνος

Φορές τις λέξεις μόνο κόκαλα τις απαρτίζουν

αιχμηρά φωνήεντα.

Άλλες υπάρχουν μές στη σάρκα των συμφώνων

 την ασπαίρουσα.

Η λέξη χρόνος, απλώς, ανθρώπινη,

Έχει τα δύο της όμικρον, πανσέληνα τα μάτια του.

Παντελής Μπουκάλας, Ρήματα, ενότητα Ερωτήματα, Εκδόσεις ΑΓΡΑ.

Έροτας

Και μ΄ερωτάς

με τη σιωπή σου μ΄ερωτάς:

Μα γίνεται να υπάρξει

Έρωτας

με όλα τα όμικρον της πνιγμονής

που σέρνει ο όρος

και το όριο;

Γίνεται να υπάρξει έροτας

Βρόχος κλειστός

Να φαρμακώνει τον αέρα της ψυχής;

Με τη σιωπή μου απαντώ

Άλλο της ουρλιαχτό δεν έχω

Παντελής Μπουκάλας, Ρήματα, ενότητα Ερωτήματα, Εκδόσεις ΑΓΡΑ.

Λοιπόν το βάθος...

Λοιπόν, το βάθος των ματιών σου είναι γαλάζιο,

το ’νιωσα χθες όταν τα κύματα με πήραν,

σ’ ερημονήσια μ’ εξορίσαν να μονάζω

και ναυαγό μες στην αγκάλη σου με σύραν.

Λοιπόν, το βάθος των ματιών σου πρασινίζει,

το ’ζησα χθες κι ήταν στο δάσος με θηρία,

κι αυτά μου μάθαν ν’ αγαπώ ό,τι κοστίζει,

ό,τι πονάει κι αδειάζει κάθε αρτηρία.

Λοιπόν, το βάθος των ματιών σου μαύρο είναι,

μ’ έζωσε χθες και με ταξίδεψε στη θλίψη.

Να φύγω θέλεις μα μου λες σε λίγο “μείνε”,

ποιος εαυτός σου, ποιος, στο τέλος θα σου λείψει.

Λοιπόν, το βάθος των ματιών σου είναι αίμα,

κόκκινος κίνδυνος, φωτιά, σκληρό λεπίδι.

Επαίτης γίνομαι, μου φτάνει κι ένα ψέμα

απ’ την αρχή χαμένος νά ’μπω στο παιγνίδι.

Παντελής Μπουκάλας, Λοιπόν το βάθος...

Ομιχλώδης λύτρωση

(απόσπασμα)

Απ’ ό,τι άργησε να ‘ρθει

Κι από το τι δεν ήρθε

Χειρότερα μας φέρθηκε

Αυτό που περιμέναμε

τι είναι μη γνωρίζοντας.

Κική Δημουλά, χλόη του  θερμοκηπίου, Εκδόσεις Ίκαρος.

Καρτούν

(απόσπασμα)

Θέλεις να φταίει το όζον, να παραμεγάλωσε

εκείνη η μαύρη τρύπα της ψυχής

θέλεις ν΄απέτυχε η στείρωση που έκανες

σε όνειρα να μη γεννιούνται άλλα

τώρα παλεύεις, βογκάς , σκούζεις,

όπως σκούζει όνειρο που παρά τη στείρωση

όνειρο συντρόφου σου γεννά.

Δέξου λοιπόν τις νουθεσίες της ταπείνωσης

κι ανέβα στην καμπούρα ευκαιρία της καμήλας

που σου προσφέρει ετούτη η διερχόμενη

φελλάχα νικοτίνη.

Ανέβα, παραδέξου το

στην αυτάρκειά σου μπήκαν συνέταιροι φόβοι

(ήδη τις προάλλες εθεάθης στους καθρέφτες

της ηλίασης με παρέα).

Ας μη γελιόμαστε όμοιέ μου.

Αύταρκες είναι μόνο το μάταιον.

Κική Δημουλά, Ενός λεπτού μαζί, Εκδόσεις Ίκαρος.