Η διάρκεια είναι πάθος. . .

ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ «ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ!»

Προβολή της  επιτακτικής ανάγκης μας

να πετάμε από πάνω μας

την όποια ευθύνη των μελλοντικών μας επιλογών και αποφάσεων,

της πεποίθησή μας ότι τα πράγματα

θα φτιάξουν από μόνα τους,

ότι κάποια αόρατη,

υπέρτατη δύναμη θα μας σώσει,

ότι η σωτηρία δεν θα έρθει εντός αυτού του κόσμου

αλλά εκτός,

όχι εντός του εαυτού μας

αλλά εκτός.

Αυτή ίσως είναι μια από τις αιτίες

που δεν έχουμε συνέχεια στις προσπάθειές μας:

πατάμε στην κορυφή με δόσεις,

τα επιτεύγματά μας μοιάζουν με παρενθέσεις.


 

ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ το  «ΠΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ!»

του Μιχάλη Γκανά:

Η διάρκεια είναι πάθος.
Ένα πάθος που σιγοκαίει.
Σύμφωνοι χωρίς φλόγες αφού τις καταπίνει.
Αλλά και χωρίς καπνούς. Με λιγότερη στάχτη.

Δεν κορώνει μου λες. Ούτε κρυώνει.
Αντιθέτως κρατάει ζωντανή τη φωτιά.
Έστω τη σπίθα. Είναι κάτι κι αυτό.
Είναι πολύ. Είναι αυτό που μας λείπει.

 

Η διάρκεια είναι πάθος.

Ένα πάθος που δεν βλέπεις στο σινεμά
γιατί οι ταινίες διαρκούν το πολύ δυο ώρες
κι όταν πέφτει το τέλος
η ζωή συνεχίζεται.
Είρήσθω εν παρόδω όχι όπως θέλουμε
αλλά όπως μπορούμε.

Η διάρκεια είναι πάθος.

Ιδιαίτερα στην αγάπη.
Σου το λέω εγώ που αγαπώ
τόσους ανθρώπους επί τόσα χρόνια
χωρίς να το ξέρουν.
Μεταξύ μας για μένα τους αγαπώ.
Μου κάνει καλό.
Όπως η αγάπη μου για σένα φερ’ ειπείν.
Με κάνει καλύτερο.
Καλύτερο κι από σένα ενίοτε.
Έλα, σε πειράζω.