Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Με όρους Θεωρίας της Πληροφορίας. . .




H κοινωνία προόδευσε.

Έγινε από αναλογική ψηφιακή!

Υπάρχουν πλέον το 1 και το 0.

1: Αυτοί που ανήκουν στον

σκληρό πυρήνα του κράτους.


0:  Όλοι οι άλλοι!

Μην ξέροντας άλλη γλώσσα 

 εκτός από την αληθινή πως ζούσε;





Και τώρα που ξεμπερδέψαμε πια

με τα μεγάλα λόγια, τους άθλους, τα όνειρα,

καιρός να ξαναγυρίσουμε στη ζωή μας.


Τώρα, μου λέει, θα πάμε μακριά,

μα δε βλέπεις, του λέω, μας ξέχασαν,

γι' αυτό μου λέει.
Τάσος Λειβαδίτης

 'Ένας από τα μηδενικά






Μια φέτα ψωμί που δεν θα τη μοιραζόμαστε

πως να την αγγίξω; 

To ίδιο μηδενικό!






Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)