ΟΙ ΜΙΝΩΙΤΕΣ
Μαζεύονται κάθε μήνα στο λιμάνι οι Μινωίτες
να δούνε τα καινούργια
σφάγια που όλο καταφθάνουν:
τους νέους και τις νέες
που είναι να φαγωθούν απ’ τον Μινώταυρο.
Και σιωπηλός τους βλέπει ο λαός τούς στολισμένους
αιχμαλώτους,
κάποιοι μέσα από τα δόντια
τους λένε «κρίμα τα παιδιά».
Κι όλοι το ξέρουν στο νησί
πως διόλου δεν υπάρχει
τέρας μες στον Λαβύρινθο,
πως ο Μινώταυρος είναι
ένα χοντροκομμένο παραμύθι.
Πως έχει τζατζευτεί η
Πασιφάη να τρώει κρέας παρθένων
κι ο Μίνωας βρήκε την
ιστορία με το τέρας
να μην αρχίσουν τις
γκρίνιες οι σύμμαχοι,
να μην αγριευτεί ο λαός
– αγριεύεται ο λαός με τέτοια. . .
Έτσι οι Μινωίτες:
κάθε φορά έβλεπαν τα
σφάγια να έρχονται,
κι έπειτα διαλύονταν ήσυχα,
με κάποια θλίψη βέβαια,
μα και ανακούφιση μεγάλη
που σάρκα ξένη κι όχι δική τους
τάιζε την τρέλα της Πασιφάης.
Θανάσης Τριαρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου