Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Τόσο μακρινοί, τόσο οικείοι. . .



Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η επιθυμία του είναι να πάρει πίσω τον κόσμο του, τον κόσμο που του έκλεψαν οι μνηστήρες κάνοντας κατάχρηση της φιλοξενίας της Πηνελόπης. Διατηρεί την ανωνυμία μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από την θεά Αθηνά, πηγαίνει στο παλάτι ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει. Υπομένει καρτερικά τις προσβολές και την χλεύη των μνηστήρων, αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η επίτευξη του στόχου και όχι η στείρα αντιπαράθεση. Όταν έρχεται η ώρα, όταν τους έχει περιορίσει άοπλους σε ένα δωμάτιο εκφράζει την οργή του, δεν δείχνει οίκτο, γιατί ο κόσμος του είναι η ζωή του που δημιούργησε με τον δικό του ιδρώτα, είναι η πατρίδα του που οι μνηστήρες καταχράστηκαν μαζί με την φιλοξενία του οίκου του που τίμησε τον ξένιο Δία.



Ενδιαφέρον έχει η ονομασία των μνηστήρων. Ο ισχυρότερος και ο πλέον θρασύς από αυτούς είναι ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ. Παραπέμπει στην ΑΝΤΙ-ΝΟΗΣΗ, που οδηγεί στο θάμπωμα της πραγματικότητας και τη λήψη αποφάσεων που δεν αντιστοιχούν σε αποφάσεις καθαρού νου. Είναι το θεμελιώδες βήμα στην προσπάθεια καθυπόταξης και δουλείας.  

Ο επόμενος μνηστήρας είναι ο ΕΥΡΥΜΑΧΟΣ. Η ετυμολογία της λέξης παραπέμπει σε μαχητή που για την επικράτηση του χρησιμοποιεί  αδίστακτα όλο το εύρος των δυνατοτήτων, κάθε μέσον. 

ΑΜΦΙΝΟΜΟΣ είναι το όνομα του τρίτου μνηστήρα. Αμφίνομος, αυτός που διαστρεβλώνει τον νόμο και την τάξη των πραγμάτων. 

Τέλος ο τέταρτος από τους μνηστήρες είναι ο ΑΓΕΛΑΟΣ. Άγει τον λαό, τον παρασύρει, τον μετατρέπει σε κατευθυνόμενη αγέλη.

Αντίνοος, Ευρύμαχος, Αμφίνομος, Αγέλαος...Συμπληρώνει ο ένας τον άλλον στο σχηματισμό ενός καταστροφικού συνόλου.



Ο Αντίνοος είναι στόχος της πρώτης φονικής βολής του Οδυσσέα. Είναι αυτός που πρέπει να εξαφανιστεί πρώτος, γιατί είναι ο πιο επικίνδυνος. Και πως τον σκοτώνει; Ρίχνοντας φονικό βέλος στον ΛΑΙΜΟ του, για να του στερήσει τη δυνατότητα ομιλίας, τη δυνατότητα επικοινωνίας που την χρησιμοποιούσε για να καθυποτάξει την νόηση των ανθρώπων. 

Αντίνοος, Ευρύμαχος, Αμφίνομος, Αγέλαος...Tόσο μακρινοί, τόσο οικείοι. Μυθικά πρόσωπα που ζουν για αιώνες στην πραγματικότητα...Ο Οδυσσέας δεν άντεξε την πραγματικότητα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου