Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014



Ενθάδε κείται η ιδέα που σχημάτισα για τον εαυτό μου
και μια φωνή μου ψιθυρίζει να έρθω εδώ να μείνω
στο κοιμητήριο των καλών προθέσεων,
στον τάφο μιας ωραίας ελπίδας
όπου θα καταθέσουνε στεφάνια
οι ανθοδέσμες και οι αυταπάτες.

Ενθάδε κείται η ιδέα που είχα για τον εαυτό μου,
ολόκληρο ένα κεφάλαιο της ζωής μου
είναι εδώ κλεισμένο
όταν όλα πήγαιναν καλά κι ήταν όλα ρόδινα
μες το βιβλίο που ήμουνα
ο ίδιος θύτης, θύμα κι αναγνώστης
αλλά δεν ήρθε εγκαίρως ο εαυτός μου
στο μέρος το καθορισμένο!

Ίσως να σταμάτησε ένα ρολόι,
ίσως ν’ άλλαξαν οι προφητείες
και να σκοτείνιασαν οι οιωνοί
 κι έμεινα με τη μισοσχηματισμένη ιδέα του εαυτού μου.

Και τώρα ενθάδε κείται
ο θυρωρός της σκέψης μου της κεντρικής
με τ’ αντικλείδι μου στου νου το χέρι
κλέφτης κι ο παλιατζής των αποφάσεων μου.


Νάσος Βαλαωρίτης






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου