Τι αθόρυβα ανοιγοκλείνουν τα βλέφαρα!

Δεν ξυπνούν την αλήθεια

που κοιμάται ανάμεσά τους.

Ε, κάτι θυμόμαστε, 

μπορούμε να σκορπάμε χαμόγελα στους άλλους 

που ξέρουν την αλήθεια, 

δεχόμαστε τις απαντήσεις που δίνουμε

στις ερωτήσεις 

που θέτουμε στον εαυτόν μας,

δεν είναι ανάγκη να αλλάξουμε γνώμη 

οπότε θα έπρεπε να αλλάξουμε τον εαυτόν μας,

έχουμε την ευκαιρία να μη αποκαλύπτουμε  

τις σημασίες των εννοιών που λέμε 

εστιάζοντας 

σε αυτές όσων δεν λέμε, 

βλέπουμε πολλά πράγματα

εκεί που υπάρχει ένα μόνο,

ακόμη έχουμε τη δυνατότητα 

να βλέπουμε 

πράγματα που δεν υπάρχουν.

Με αυτά και με αυτά

η ζωή συνηθίζεται

και έτσι συνεχίζεται.

Πάντα εν σοφία εποίησας!