Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014






Μη μας παρεξηγείτε,
δεν ξέραμε τίποτα εμείς,
Είχαμε πλήρη μεσάνυχτα που λένε
Κι αν κάποιος ενοχλητικός πλησίαζε να μας πει,
Να μας ανοίξει τα μάτια, που λέει ο λόγος,
Εμείς δεν τον αφήσαμε,
δικαίωμα τέτοιο δε δώσαμε ποτέ.
Αθώοι επίτηδες, ιδέα δεν είχαμε για το φόνο
Αλλά κι αν ακόμη πήγαινε κάπου ο νους μας
Γρήγορα γύριζε πίσω.

Γενικά, κοιτούσαμε μόνο τη δουλειά μας
Την καριέρα μας, τη διασκέδασή μας,
τη γκόμενά μας,
Άντε μέχρι την γκόμενα του διπλανού μας
να έφτανε το μάτι μας.

Κι αν χαμογελάμε
Δε θέλουμε να το πάρετε στραβά·
από φόβο το κάνουμε.

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων / Βαγγέλης Κούμπουλης





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου