Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015







Ο άβολος ήρωας 


Τώρα που είναι για τα καλά νεκρός

 ας τον υμνήσουμε,

 ας χτίσουμε μνημεία στη δόξα του,

 ας ψάλουμε το ωσαννά στο όνομά του. 

Οι νεκροί γίνονται οι πιο βολικοί ήρωες: 

 Ανήμποροι να σηκωθούν

 και ν' αρνηθούν τις εικόνες 

που πλάθουμε από τις ζωές τους.

 Έτσι κι αλλιώς, 

είναι πιο εύκολο να χτίσεις μνημεία 

από το να φτιάξεις έναν καλύτερο κόσμο. 

Κι εμείς,

 με τη συνείδηση ήσυχη

 θα μάθουμε στα παιδιά μας

 ότι ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος ... 

κι ας ξέρουμε 

πως παραμένει η υπόθεση για την οποία έζησε

 και πως το όνειρο για το οποίο πέθανε 

παραμένει όνειρο,

 το όνειρο ενός νεκρού ανθρώπου.


Καρλ Ουέντελ Χάιμς






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου