«Γεια χαρά σου, φύλακα των κοπαδιών,

εδώ πέρα στην άκρη του δρόμου

τι σου λέει ο άνεμος που περνάει;»

«Πως είν’ άνεμος και πως περνάει

και πως πέρασε πριν κιόλας

και πως ύστερα θα περάσει.

Κι εσένα, τι σου λέει;»

«Περισσότερ’ από τόσα.

Μου μιλάει γι’ άλλα πολλά πράγματα.

Για μνήμες και νοσταλγίες

και για πράγματα που ποτέ δεν υπήρξαν».

«Ποτέ δεν άκουσες να περνάει ο άνεμος.

Ο άνεμος μόνο για τον άνεμο μιλάει.

Αυτό που άκουσες ήταν ένα ψέμα

και το ψέμα βρίσκεται μέσα σου».

Φερνάντο Πεσσόα, Ποιήματα του Αλμπέρτο Καέιρο,

 μετάφραση Φ. Δ. Δρακονταειδής, εκδόσεις Γνώση, Αθήνα 1982.