Η προσδοκία του ταξιδιού
Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...
Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...
Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016
(*αρχαίο είδος γραφής που η φορά της άλλαζε κατά στίχο,
η μία γραμμή γραφόταν με φορά από τα δεξιά προς τα αριστερά,
η επόμενη με φορά από τα αριστερά προς τα δεξιά,
κ.ο.κ,
ακολουθούσε, δηλαδή, ο τρόπος γραφής
την κίνηση του βοδιού όταν σέρνει το αλέτρι)
(**από λοξό και από παιδί μαθαίνεις την αλήθεια)
Δηλαδή τι θέλει να πει ο λοξός;
Που του ήλθε το
βουστροφηδόν;
Μήπως επειδή είναι εδώ ο Μοσχοβισί;
Άστον τον λοξό στην λόξα του.
(από τον τοίχο του Δημήτρη Τριανταφυλλίδη)
Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
εις μνήμη του
Φιντέλ.
Αιωνία η μνήμη μας.