"Κάποτε πρέπει τ’ απαραίτητο να βρούμε 

Κουράγιο ν’ αντιμετωπίσουμε το μπόι μας 

Να πάψουμε προέκταση να είμαστε

 Όλων αυτών των μπαλκονιών και των βημάτων

Κι όχι μονάχα να κατέβουμε από αυτά 

Αλλά και να επιτρέψουμε στα γόνατά μας να λυγίσουν 

Να διπλωθούμε και να κάτσουμε κατάχαμα 

Κι έτσι με σιγανή φωνή και δίχως χρώμα 

Να πούμε ιστορίες για όσους πέρασαν 

Κάτω απ’ το χώμα αφού πρώτα 

Σύρανε τις ξεκοιλιασμένες τους ψυχές

Επάνω σε μπαλκόνια και σε βήματα 

Να πούμε ιστορίες για όσους πολεμήσανε 

Και χάσανε τη μάχη γιατί ήταν 

Πιο δυνατός ο εχθρός κι ακόμα 

Για όσους νικηθήκαν επειδή δεν πολεμήσανε 

Τέτοια κοινά τέτοια καθημερινά διηγώντας 

Με σιγανή φωνή και δίχως χρώμα 

Ν’ αφήσουμε η βροχή των ημερών 

Να κάνει τη δουλειά της πάνω μας" 

Αργύρης Χιόνης / Η Φωνή της Σιωπής/  εκδόσεις Νεφέλη