Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017




Λίγο πριν τη Συνταξιοδότησή του από

Δημόσιο Οργανισμό

 Σύντροφος

προάγει με απόφασή του τον εαυτόν του

αυξάνοντας έτσι  το ΕΦ ΑΠΑΞ του

κατά 100.000 Ευρώ,

σε 257.000 Ευρώ!

Η αύξηση, προφανώς,  έγινε λόγω 

αυτοαναγνώρισης του

Ηθικού του Πλεονέκτηματος

ως

νεο-"αριστεροού".

Ξεφτίλα!

Όχι δική του - τους!

Δική μας!


"...οι σύντροφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν.

κι αυτοί γαλήνιοι, το δρόμο παίρνουνε π' άκρη δεν έχει,

χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει.

Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους."

Μανόλης Αναγνωστάκης / Μιλώ



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου