Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2017




BREAKING NEWS

Ο Ρουβίκωνας 

έχει εισβάλει στον ήλιο.

Προσπαθεί να αποτρέψει τη δύση του.

Δεν μπορεί να μη γίνει ούτε φέτος 

Οκτωβριανή Επανάσταση.

Λόγια εκ του περισσού αυτά που λέει ο Ρουβίκωνας,

καθησυχάζει ο Περισσός.

Ανήσυχοι στην Που ΝΟΥ ΔΟΥ,

παρακολουθούν με αγωνία αν θα βραδιάσει. 





- Πως το έκανες αυτό.

Εσύ δεν ήσουν για μένα ένας Πιγκουίνος,

ήσουν ο Πιγκουοίνος  που ευφραίνει καρδία ανθρώπου,

τη δικιά μου.




Πως πήγες με μια  φώκια όταν εγώ έλιωνα στο γυμναστήριο.

Πως να τη βλέπω τη φώκια μεθυσμένη 

από τον οίνον που της έδωσε ο Πιγκουοίνος μου,

πως να ζήσω όταν

 σε μένα έχει μείνει ο Πίγκου και σε αυτήν ο οίνος ; 

- Μην τους πιστεύεις τι λένε για μένα

στο icebook. 








“Ένα περίεργο επεισόδιο διαβάζαμε τελευταία στις εφημερίδες, ένας άντρας πήγε σ’ ένα απ’ αυτά τα «σπίτια», πήρε μια γυναίκα, μα μόλις μπαίνουν στο δωμάτιο, αντί να γδυθεί και να επαναλάβει την αιώνια κίνηση, γονάτισε μπροστά της, λέει, και της ζητούσε να τον αφήσει να κλάψει στα πόδια της. Εκείνη βάζει τις φωνές, «εδώ έρχονται για άλλα πράγματα», οι άλλοι απ’ έξω δώστου χτυπήματα στην πόρτα. Με τα πολλά άνοιξαν και τον διώξανε με τις κλωτσιές — ακούς εκεί διαστροφή να θέλει, να κλάψει μπρος σε μια γυναίκα. Εκείνος έστριψε τη γωνία και χάθηκε καταντροπιασμένος. Κανείς δεν τον ξανάδε πια. Και μόνο εκείνη η γυναίκα, θα ‘ρθει η αναπότρεπτη ώρα μια νύχτα, που θα νοιώσει τον τρόμο ξαφνικά, πως στέρησε τον εαυτό της απ’ την πιο βαθιά, την πιο μεγάλη ερωτική πράξη μην αφήνοντας έναν άντρα να κλάψει στα πόδια της”.
Τάσος Λειβαδίτης 






Abstract:

... η περιπέτεια είναι γραμμένη με

"λέξεις που ποτέ δεν διαπράθηκαν καν"...

Γιώργος Χειμωνάς.





"Ελάτε να κάνουμε ένα όνειρο", τους έλεγε συχνά. "Να 'χαμε, σα τι να θέλαμε απόψε;" Κι έπιανε κείνο το μεγάλο καρβέλι της καρδιάς της κι έκοβε απάνω στο ωραίο στέρνο της, νααα κάτι φέτες "από το αύριο που θα πολεμήσουμε μα θα πραγματοποιήσουμε, να δείτε!" και τους χόρταινε, όπως έκανε η μάνα τους, λίγα χρόνια πριν σαν σχολούσανε λιμασμένα. Τους λευτέρωνε, τους αλφάδιαζε πάνω στην ύπαρξή τους.

"Η ελευθερία, έλεγε, ξεκινά απ' αυτό: Να 'σαι πάντα στις διαστάσεις σου, ανεξάρτητα από τη φιλοδοξία να μεγαλώσεις, πράγμα που εξαρτάται μόνο από σένα. Ούτε και να προσποιείσαι τον πιο μικρό ή τον πιο μεγάλο. Η ταπεινοφροσύνη, αν είσαι μικρός είναι δουλοπρέπεια, αν είσαι μεγάλος υποκρισία. Να 'σαι περήφανος. Η περηφάνεια ταιριάζει σ' όλα τα αναστήματα".

Λιλή Ζωγράφου / Επάγγελμα πόρνη 




Μην κλαις, μη λες πως τίποτα δε σου 'μειν' εδώ πέρα.

 Σου μένει, απάνω στα βουνά, το πέρασμα της μπόρας, 

σου μένει η χαραυγή μακριά στο πέλαγο κι η μέρα 

κάτω στον κάμπο κι οι ελιές και το βουητό της χώρας. 


Σου μένει ακόμα το φτωχό, τ' απάνεμο ακρογιάλι,

 που, σα βραδιάζει, μέσα του πέφτουν τα βράχια, οι μώλοι, 

τα σπίτια, ο γέρος ο ψαράς που λάμνει αγάλι-αγάλι. 

Μην κλαις! Σου μένει εκεί -για ιδές!- όλ' η ζωή μας. Όλη. 


Σου μένει εκεί με τη βουβή κι αθώα της γαλήνη, 

με τη γλυκοχαμόγελη, την ξένοιαστη ομορφιά της, 

με τη σκιά της, τη σκιά που αρχίζει να τη σβήνει 

σιγά-σιγά το σούρουπο και της νυχτιάς ο μπάτης...


Μην κλαις /  Ιωάννης Πολέμης





"Σήμερα η ομάδα μας, 

ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ,

 αγωνίζεται με την ΜΠΑΡΤΣΑ!

Στην επίσημη ιστοσελίδα της ΜΠΑΡΤΣΑ

αναρτήθηκε σχετική φωτογραφία:

"H ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ!

Μπροστά  οι παίχτες του Ολυμπιακού, 

πίσω ο προπονητής του Ολυμπιακού 

Λεμονής.

Καλή όρεξη στην ομάδα μας".

Θα φάνε μια ΜΠΑΤΣΑ σήμερα,

που θα χάσουνε το Ρ τους,

από δω και πέρα θα τη λένε ΜΠΑΤΣΑ.

Νομίζουν ότι η ηγεσία μας είναι σαν αυτή του

του καταλανού Πούτσδεμον,

που μόλις είδε τα σκούρα την κοπάνησε στο Βέλγιο.

Ο Πούτσδεμον,

 απεδείχθη μικρός στο πρώτο συνθετικό του,

 διέψευσε το δεύτερο.

Εδώ είναι Ελλάδα.

Σήμερα θα γνωρίσετε τον μεγάλο και  δαιμόνιο

Πούτσδεμον,

σαν αυτόν που δείχνει ο Τάκης στον Παοκτζή.

ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!"

Πολιτιστικό Τμήμα Θύρας 7






Ο Θεοδόσης Πελεγρίνης,

τέως Πρύτανής και Υφυπουργός Παιδείας,

γράφει και πρωταγωνιστεί σε μια παράσταση 

για την ουσία της αριστοτελικής θεωρίας.  

Να δείτε την παράσταση!

Έχει πολλά μηνύματα,

που παντρεύουν τη φιλοσοφία με την πράξη.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας παντρειάς:

"Να ζείτε την κάθε σας στιγμή σαν να είναι η τελευταία.

 Ποτέ δεν ξέρετε πότε θα παντρευτείτε!"



Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017



"Μπάμπης:

Είναι ώρα,

Μήτσο,

με ψύχραιμα,

που εξασφαλίζει

 η  χρονική απόσταση δύο ημερών  από τα γεγονότα,

να αποτιμήσουμε τι μήνυμα έστειλαν οι Έλληνες

την 28 Οκτωβρίου 2017.

Μήτσος:

Νομίζω,

Μπάμπη,

ότι έγινε κάτι πολύ σημαντικό,

αλλάξαμε το νόημα που είχαν δώσει στην

28 Οκτωβρίου

οι Έλληνες το 1940,

νόημα που συμπύκνωνε το σύνθημα:

"OXI ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ".

Φέτος,

το νόημα το απέδιδε το σύνθημα:

"ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ".

Επί τέλους δεν μείναμε στατικοί,

εξελιχθήκαμε.

Μπάμπης:

Συμφωνώ, 

Μήτσο.

Φέτος είμαστε μαγικοί.

Μας ξέφυγε όμως το νέο σύνθημα.

Αποπροσανατολιστήκαμε.

Μήτσος:

"cherchez la femme"

Μπάμπη!

Επαληθεύτηκε Ο Τσιτσάνης,

Μπάμπη.

Το σύστημα έβαλε δασκάλες και μαθήτριες

να ντυθούν έτσι όπως ντύθηκαν,

να τραβήξουν την προσοχή μας,

το σύστημα ξέρει ότι είμαστε ερωτικός λαός, 

με αποτέλεσμα να μη περάσει το σύνθημα.

Κατάλαβες τώρα  τι έγινε;

Ήταν πράκτορες οι δασκάλες!"

Μπάμπης:

Μπράβο ρε Μήτσο!

Τώρα κατάλαβα γιατί ο λαός,

ενώ προσπαθούσε με αγωνία να φτάσει στο νόημα,

 συναντούσε τοίχο!



Σαν Μπέεεκετ /Περιμένοντας τον Κουτό




- Να μαθαίνεις από τα μαθήματα της ζωής.

- Πως να μάθω;

Δεν είμαι ο μαθητής,

είμαι το μάθημα...






 Κι αυτή η απόστροφος στο

 "σ' αγαπώ",

να κρεμάμε την απουσία δεν είναι;

Χρήστος Κούκης






Δεν υπήρξα πάντοτε ο άνθρωπος που είμαι. Ολόκληρη τη ζωή μου μάθαινα για να γίνω ο άνθρωπος που είμαι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχω ξεχάσει τον άνθρωπο που υπήρξα, ή, για να μιλήσω ακριβέστερα, τους ανθρώπους που υπήρξα. Κι αν ανάμεσα στους ανθρώπους εκείνους και σε μένα υπάρχει αντίφαση, αν νομίζω πως αλλάζοντας έχω μάθει, έχω προοδεύσει, όταν γυρίζω και κοιτάω εκείνους εκεί τους ανθρώπους, δεν ντρέπομαι καθόλου γι αυτούς, δεν μπορώ να πω ε γ ώ χωρίς αυτούς. Γνωρίζω ανθρώπους που γεννήθηκαν με την αλήθεια στην κούνια τους, που δεν ξεγελάστηκαν ποτέ τους, που δεν τους χρειάστηκε να προχωρήσουν ούτε ένα βήμα σ’ ολόκληρη τη ζωή τους, επειδή από τότε που ήσαν ακόμα στις φασκιές είχαν κιόλας φ τ ά σ ε ι. Ξέρουν ποιο είναι το καλό, πάντοτε το ήξεραν. Για τους άλλους έχουν την αυστηρότητα και την περιφρόνηση που τους δίνει η θριαμβευτική τους σιγουριά πως έχουν δίκιο. Δεν τους μοιάζω. Εμένα η αλήθεια δεν μου αποκαλύφθηκε στα βαφτίσια μου, δεν την βρήκα ούτε απ’ τον πατέρα μου ούτε απ’ την κοινωνική τάξη της οικογένειάς μου. Ό,τι έχω μάθει μου κόστισε ακριβά, ό,τι ξέρω το ‘χω αποκτήσει με δικές μου δαπάνες. Δεν έχω ούτε και μιαν έστω βεβαιότητα που να μην την σχημάτισα μέσω της αμφιβολίας, του άγχους, του ιδρώτα, της οδυνηρής εμπειρίας. 
 Luis Aragon / Μ’ ανοιχτά χαρτιά 
(μτφ: Τίτος Πατρίκιος, εκδόσεις “Ηριδανός”, 1971)






"Να χάνω όσα είχα το άντεχα.

 Μα εσύ ήσουν και όσα ποτέ δε γίναν και δεν είχα. 

Αυτά, 

πώς να τα χάσω αυτά που ματαιώθηκαν;" 

 Βύρων Λεοντάρης






Πως υποφέρεται 

η απουσία* 

ενός προσώπου 

που είναι

 παρών**;

Μίλαν Κούντερα

(*παρουσία)

(**απών)






Για συνέλθετε!

Πολύ σεξισμός σας βγήκε με τις μαθήτριες και τις δασκάλες.

Καλύτερα να τρώτε κουλουράκια παρά να μιλάτε.

Ότι δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.

(για το ζαχαροπλαστείο που έχει τα

 sexy cookies

στείλτε μήνυμα στο outbox)




"Ξανά είπαμε 

ΟΧΙ.

Τι δεν καταλαβαίνετε;"


Γιατί τραβάω τόσα για να συμβάλλω στην

κοινωνική ειρήνη;

Γιατί με προσβάλλει;

Τον ρώτησα εγώ:



Εγώ ξέρω μόνο

πως συγκράτησα 

τον εξαγριωμένο συνάδελφο Καράμπελα  

που προσβλήθηκε 

που του είπε ότι δεν καταλαβαίνει ο συνάδελφος.




Πως να συγκρατηθώ,

μου είπε ο Καράμπελας, 

όταν μου λέει ότι δεν καταλαβαίνω,

σε ποιον σε μένα που στα τηλέφωνα την 28 Οκτωβρίου απαντώ:

"OXI,

παρακαλώ;"

ενώ αυτός απαντά:

"NAI,

παρακαλώ;"

Ήθελε να πάει να συμπληρώσει το μήνυμα

εθνικής ενότητας του συναδέλφου δάσκαλου o Καράμπελας:



Ευτυχώς που διαβάζω το Facebook.

Ησύχασε, το έκαναν άλλοι του είπα. 

Τι θα γίνει στην πορεία προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία

σε λίγες εβδομάδες;

Θα έχουμε μπλουζάκια από δασκάλους:

"Ξανά είπαμε 

Δολοφόνοι των λαών Αμερικάνοι.

Τι δεν καταλαβαίνεις;"

και θα τρέχω να συγκρατήσω τον Καράμπελα που θα θέλει 

να συμπληρώσει:

"και το βάλαμε εδώ;" 

Είναι σωστό για μας τους δάσκαλους να λένε:

"Δάσκαλε που δίδασκες 

και ΟΧΙ δεν εκράτεις;"


Είναι;

Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017




"...Εσύ όμως δεν πρέπει να το ξεχάσεις.

 Θα έχεις πάντα την ευθύνη 

για ό,τι έχεις κάνει να σ' αγαπήσει..." 

Le Petit Prince /  Antoine de Saint-Exupéry






Δύο έρωτες - είτε είναι αγάπη είτε πόλεμος,

Δύο έρωτες είναι αδύνατοι - ο ένας θα γίνει φονιάς,

Δύο έρωτες, σαν δύο πέτρες θα βρεθούν αμέσως στο βυθό,

Φοβάμαι να ερωτευτώ, γιατί αγαπώ, εδώ και καιρό.

Γιεβγκένι Γιεφτουσένκο








"Όλοι αγαπούν τα τραύματά τους. 

Τα κρύβουν με ωραία ατσαλάκωτα υφάσματα, 

ξέρουν όμως σε ποια μεριά του κορμιού τους άνθισαν, 

μαράθηκαν, 

έφαγαν δέρμα και κρέας δικό τους. 

Γι’ αυτό τ’ αγαπούν και,

 σε ώρες μοναξιάς που κανείς δεν τους βλέπει,

 σκύβουν και με λατρεία τα φιλούν τα βαθιά, σκοτεινά τραύματά τους."

 Ε. Χ. Γονατάς





Ενώ οι πράκτορες του Συντρόφου Τόσκα

είναι απασχολημένοι με την εύρεση - σύλληψη 

 της Δασκάλας που έκλεψε την Παράσταση

στην παρέλαση του Ναυπλίου,

ακολουθώντας τα ίχνη που άφησαν οι γόβες της,

ώστε να πάρουν πίσω την κλεμμένη Παράσταση,
  
βρήκαν ευκαιρία  τα μέλη της οργάνωσης:

«Μέτωπο Απελευθέρωσης Ζώων (ALF), 

Αντισπισιστικός Πυρήνας Σφυροφόρων Καταδρομέων» 

να συνεχίσουν να σπάνε 

κρεοπωλεία, γουναράδικα και Pet Shops,

που πουλάνε προϊόντα βασανισμού των ζώων.

Ο Σύντροφος Τόσκας είναι σε πολύ δύσκολη θέση.

Αν εξαφανίσουν τα γουναράδικα,

πως θα λένε οι σύντροφοι:

"Ραντεβού στα Γουναράδικα";

Που θα 

δίνουn ραντεβού; 

Άσε που ο Κυριάκος άρχισε την κινδυνολογία:

"Κύριε Τόσκα,

αν χτυπήσουν Pet Shops και σπάσουν τα ενυδρεία

πως θα ζήσουν τα ψάρια  χωρίς νερό;"

Το κακό είναι ότι ενώ πολλοί εθελοντές ψάχνουν να βρουν 

τη Δασκάλα, κανείς από μας δεν προσφέρεται να βρει

 τα μέλη της οργάνωσης:

«Μέτωπο Απελευθέρωσης Ζώων (ALF) 

Αντισπισιστικός Πυρήνας Σφυροφόρων Καταδρομέων».

Όταν μας βουτάνε από τα σουβλάκια

το χοιρινό ή κοτόπουλο,

ως προϊόντα σφαγής και βασανισμού ,

και μας αφήνουν με τις πίτες,

όπως έγινε με την εικονιζόμενη:





  θα είναι αργά.

Θα τρώμε σουβλάκι με μάππα.

Τόσο μάπες είμαστε.

Όταν τα τα μέλη της οργάνωσης:

«Μέτωπο Απελευθέρωσης Ζώων (ALF),

Αντισπισιστικός Πυρήνας Σφυροφόρων Καταδρομέων»

ξυπνήσει και οργανώσει τα ζώα,

θα δούμε σκηνές όπως οι παρακάτω: