Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνουπου θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...
Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική,σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...
Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .
Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017
Μπάμπης:
Είμαι πολύ υπερήφανος,
Μήτσο,
που είμαι απόγονος των αρχαίων Ελλήνων.
Εν αρχή ην το χάος, όπως είπε ο Ησίοδος,...
Μήτσος:
...και μετά ήλθαν οι αρχαίοι Έλληνες,
θέλεις να πεις ,
Μπάμπη.
Μπάμπης:
Ακριβώς!
Μήτσος:
Πάντα είχα αυτή την απορία,
Μπάμπη:
Οι νεοέλληνες είμαστε υπερήφανοι για τους αρχαίους Έλληνες.
Οι αρχαίοι Έλληνες που δεν είχαν αρχαίους Έλληνες
με τι και γιατί ήταν υπερήφανοι;
Μπάμπης:
Ήταν υπερήφανοι για τους εαυτούς τους,
ήξεραν ότι ήταν μοναδικοί,
Μήτσο.
Ήξεραν ότι οι απόγονοι τους,
εμείς,
θα είμαστε υπερήφανοι γι' αυτούς
και όχι αυτοί για μας.
Είχαν αυτή την προσδοκία.
Φαίνεται εγωιστικό,
αλλά αν είσαι μοναδικός και κάνεις τον ταπεινόφρονα
είσαι υποκριτής.
Δεν ήταν υποκριτές. Μήτσος: Και που στήριζαν την προσδοκία τους, Μπάμπη;
Μπάμπης: Πίστευαν στον Ησίοδο, όπως είπαμε,
ήξεραν ότι ήταν απόγονοι του χάους, Μπάμπη, τα γονίδια μεταφέρονται από γενεά σε γενεά, κάποτε τα γονίδια του χάους θα κυριαρχούσαν.
Πρέπει όμως να είναι υπερήφανοι για μας,
κάναμε ότι μπορούσαμε
για να γίνει πραγματικότητα η προσδοκία τους.
Αιωνία η προσδοκία τους! Μήτσος: Τι κρίμα που είμαστε απομονωμένοι εδώ στο δάσος, δεν μπορούν να μας καλέσουν να τα πούμε αυτά στην τηλεόραση ή να τα γράψουμε στο facebook.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου