Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017



"Μήτσος:

Καλό μήνα, Μήτσο!

Μπάμπης:

Δεν πέφτουν αυτή την εποχή πεφταστέρια, 

δεν πιάνουν οι ευχές.

Μήτσος:

Ας πάνε σε αστέρια που δεν πέφτουν.

Μπάμπης:

Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι, Μήτσο,

που λέει και ο λαός.

Το πιο κοντινό αστέρι είναι ο ήλιος.

 Αν πάει εκεί η ευχή θα καεί.

Αν πάει στο επόμενο πιο κοντινό και δεν καεί, 

στον Εγγύτατο του Κενταύρου,

θέλει  4 έτη φωτός η ευχή να πάει και 4 έτη φωτός να γυρίσει,

ο Μάης μπορεί να τρώει τριφύλλι εμείς όμως τρώμε σανό,

δεν θα ζούμε όταν η ευχή γυρίσει.

Είναι σαν να λέμε πρακτικά στην ευχή:

Να πας στον αγύριστο. 

Πρέπει να περιμένουμε τα πεφταστέρια.

Μήτσος:

Δεν μπορεί να λείψουν οι ευχές, 
.

σου εύχομαι ευ-χθές,

Μπάμπη" 

Σαν Μπέεεεκετ / Περιμένοντας τον Κουτό.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου