Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τετάρτη 11 Οκτωβρίου 2017




Μπάμπης:

Όταν έλθει ο Κουτός,

Μήτσο,

θα αλλάξουμε όλους τους νόμους.

Οι άνθρωποι για αιώνες αλλάζουν τους νόμους.

Θα αλλάξουν όμως και οι άνθρωποι,

οι  αλλαγές των νόμων  αλλάζουν τους ανθρώπους;

Μήτσος:

Αν άλλαζαν οι άνθρωποι με την αλλαγή των νόμων, 

Μπάμπη,

δεν θα χρειαζόταν μετά αλλαγή των νόμων,

δεν θα είχε, συνεπώς, νόημα να υπάρχουν αυτοί,

που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο

με την αλλαγή των νόμων,

μετά την αλλαγή των νόμων.

Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν με την αλλαγή των νόμων.

Θα ήταν αχαριστία γι΄αυτούς που άλλαξαν τους νόμους. 

Μπάμπης:

Συνεπώς δεν κινδυνεύουμε ως φορείς 

αλλαγής των νόμων

 από την αλλαγή των νόμων.

Θα τους αλλάξουμε όλους.

Σαν Μπέεεκετ / Περιμένοντας τον Κουτό.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου