Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου 2017

Απάντηση. . .



ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

 Αγαπητό ημερολόγιο,

 μου έγραψε ότι γράφω βλακείες.

Δεν ήξερε ότι είμαι ειλικρινής.

Δεν τις γράφω μόνο τις βλακείες,

τις κάνω και στη ζωή μου.


Μου έγραψε ότι δεν θα με ξαναδιαβάσει.

Μην έχει τύψεις. 

Είμαι μοναχοπαίδι

και από  μικρός

έχω μάθει να παίζω μόνος μου.


Μου έγραψε ότι γράφω χοντράδες.

Δεν έχει σημασία το βάρος της γραφής.

Το θέμα είναι

το όποιο βάρος της

 να μη γίνεται βάρος στους άλλους.

Έτσι, την ευχαριστώ που δεν θα με διαβάζει,

 δεν θα γίνεται κάτι που δεν ήθελα να γίνεται.


Για ένα μόνο λυπάμαι,

 αγαπητό ημερολόγιο,

λυπάμαι που τα γραφόμενα σκάσανε στα χέρια της

και με θεωρεί βλήμα!



Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)