"Οι άνθρωποι που έμειναν στη μνήμη σου είναι αυτοί που δίδασκαν χωρίς να διδάσκουν και μιλούσαν καλύτερα από στήθους, κόβοντας δρόμο ανάμεσα στις γνώσεις και στον πλούτο της βιωμένης τους εμπειρίας.

Εκείνοι που είχαν κάτι να πουν πίνοντας ένα κρασί και θαυμάζοντας ένα γυναικείο πέρασμα (χωρίς να φοβούνται ότι χάνουν σε πνευματικό κύρος αν φανερωθούν ευάλωτα σάρκινοι)...

Έμειναν στη μνήμη όσοι, παρά τις ιδεολογικές τους παγιώσεις και τους περιορισμούς της πολιτικής τους θεώρησης, είχαν μεγάλη περιέργεια και για κάτι άλλο, για τα εκτός του δικού τους "σπιτιού".

Οι περιπατητές της ιστορίας, της φιλοσοφίας, της πολιτικής, όχι οι από καθέδρας άχρωμοι ιεροσπουδαστές. 

Οι άνθρωποι που έγραψαν κείμενα ζωντανά για τα πιο μικρά και αφανή αλλά και για τα μεγάλα και τα παγκόσμια. Που υπήρξαν προσωπικότητες μεταιχμιακές, βαθιά ελληνικές και συγχρόνως ξένες προς τους εκάστοτε ελληνοκεντρισμούς της μόδας. 

Που ήταν χωμάτινοι και συγχρόνως μοιράζονταν τον θαυμασμό για τον αστικό πολιτισμό της οικουμενικότητας."

Άγγελος Ελεφάντης 

...άνθρωποι που έμειναν στη μνήμη...

...απολογισμοί...