Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Κυριακή 22 Μαρτίου 2020



 Ο Σωτήρης Τσιόδρας

 χθες βουρκωμένος:

"Την τελευταία λέξη δεν θα την έχει ο θάνατος.

 Ας γίνει ο αγώνας αυτός, 

 ο αγώνας όλων μας."

 επικαιροποιώντας τον στίχο:

"Την τελευταία λέξη δεν θα την έχει ο θάνατος. 

 Πρέπει η κάθε γλώσσα να μιλεί την καλοσύνη της ημέρας."

  Οδυσσέας Ελύτης

"...Γι' αυτό σας λέω, 

πιστεύετε πάντοτε έναν άνθρωπο που κλαίει. 

 Είναι η στιγμή που σας απλώνει το χέρι του, 

φιμωμένο και γιγάντιο,

 εκείνο που ποτέ δε θα ειπωθεί." 

Τάσος Λειβαδίτης

"Δεν μπορούμε να υπάρχουμε, 

 ούτε να’χουμε ταυτότητα χωρίς αυτούς." 

Σωτήρης Τσιόδρας

 Παγκόσμια ημέρα ποίησης σήμερα. 
Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)