"Υπήρξαν στον κόσμο τόσες πανούκλες, όσοι και οι πόλεμοι. Και παρ' όλα αυτά οι πανούκλες και οι πόλεμοι πάντα βρίσκουν τους ανθρώπους το ίδιο απροετοίμαστους. Όταν ξεσπάει ένας πόλεμος, οι άνθρωποι λένε: "Δε θα διαρκέσει πολύ, είναι ανόητο". Κι αναμφίβολα ένας πόλεμος είναι σίγουρα ανόητος, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να διαρκέσει.

Η δυστυχία δεν είναι στα μέτρα της φυσικής κατάστασης του ανθρώπου. Επομένως λέμε ότι η δυστυχία δεν είναι πραγματική, ότι είναι ένα κακό όνειρο που θα περάσει. Αλλά δεν περνάει πάντα. Και από κακό όνειρο σε κακό όνειρο, είναι οι άνθρωποι που τελικά περνάνε. Και πρώτα πρώτα από όλους οι ανθρωπιστές, γιατί αγαπούν την ζωή και δεν παίρνουν τις προφυλάξεις. Οι συμπολίτες μας ξεχνούσαν να είναι ταπεινοί και σκέφτονταν ότι όλα είναι ακόμη δυνατά γι' αυτούς γιατί οι δυστυχίες δεν μπορούν να τους κάνουν να σκύψουν, γιατί οι δυστυχίες είναι αδύναμες. Συνέχιζαν λοιπόν να κάνουν επιχειρήσεις, να ετοιμάζουν ταξίδια και να έχουν γνώμες. Πως θα μπορούσαν να σκεφτούν την πανούκλα που καταργεί το μέλλον, που καταργεί τις μετακινήσεις και τις συζητήσεις; Θεωρούσαν εαυτούς, ελεύθερους. Μα κανένας δεν είναι ελεύθερος, όσο υπάρχουν δυστυχίες..."

Albert Camus / Η Πανούκλα

"Όμως στην άκρη αυτής της σκιάς είναι αναπόφευκτο να υπάρχει ένα φως, που το μαντεύουμε κιόλας και δεν έχουμε τίποτα άλλο να κάνουμε παρά να αγωνιστούμε για να συνεχίσει να υπάρχει. Πέρα από τον μηδενισμό, όλοι μας, ανάμεσα στα ερείπια, προετοιμάζουμε μια αναγέννηση. Αλλά λίγοι το ξέρουν." 

Albert Camus / Ο επαναστατημένος άνθρωπος