Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 2 Ιουλίου 2021


Καλοκαιρινές Νίκες!

Ο σπουδαίος νευρολόγος και συγγραφέας Όλιβερ Σακς αναφέρει σε κάποιο βιβλίο του την περίπτωση ενός ασθενή με εντελώς κατεστραμμένη πρόσφατη μνήμη. Κάθε πρωί, ο Όλιβερ Σακς τον επισκεπτόταν και του ανήγγελλε τον θάνατο του πατέρα του. Ο ασθενής ξεσπούσε σε γοερούς λυγμούς. Ύστερα από ένα τέταρτο όμως είχε κιόλας ξεχάσει το γεγονός κι αναρωτιόταν για ποιό λόγο κλαίει. Σκούπιζε τα δάκρυά του απορημένος και συνέχιζε την ημέρα του. Το επόμενο πρωί, συνέβαινε ακριβώς το ίδιο. (Το παραπάνω περιστατικό ας διαβαστεί και ως σχόλιο για το πρόβλημα του Covid - 19.)
Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)