Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Δευτέρα 19 Ιουλίου 2021

Δεν είναι τυρί να λες "σ ' αγαπώ",

 είναι ηρωική εξομολόγηση.

Alejandro Jodorowsky

χάλασε η φάση", είπε ο γυναικοκτόνος. Και έπειτα, πάλι, "η κακιά ώρα". Ο σύγχρονος και ο παλαιός-παραδοσιακός λόγος, η αδυναμία να πραγματευτεί κανείς και τις αποτυχίες ή τις δυσκολίες της σχέσης και συνάμα η βολική επίκληση της μοιραίας ώρας, ενός υπεράνω της βούλησης πλέγματος δυνάμεων. Στα πρόσφατα ελληνικά εγκλήματα κατά γυναικών βλέπει κανείς μια νηπιώδη άρνηση της ευθύνης για τον άλλον, μια παραλυτική ηθική αναισθησία στο φόντο του "δεν περνάω καλά". Με άλλα λόγια, εκείνο το τυποποιημένο "να περνάμε καλά" γίνεται μέχρι και φόνος, όταν την αντιφατική πραγματικότητα της ανθρώπινης σχέσης τη διαχειρίζονται άνδρες (κατά τεκμήριο) ανίκανοι να δουν το άλλο πρόσωπο ως πρόσωπο όχι ως "περίπτωση" "φάση". Αν κάποτε ο φόνος έδειχνε περίσσευμα νοσηρού πάθους, βλέπουμε τώρα φόνους της αδιαφορίας, της αποσύνδεσης, της ψυχικής και ηθικής απονέκρωσης. Σαν να μην γίνεται και κάτι σπουδαίο- αφού το σπουδαίο, προφανώς, είναι να "περνάμε καλά", πάση θυσία. Ένας καινούριος μηχανισμός απανθρωπιάς.

Νικόλας Σεβαστάκης

"Εγώ, 

που ερωτεύτηκα τα φτερά σου, 

ποτέ δε θα σ' τα κόψω."

 Φρίντα Κάλο 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου