Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 24 Ιουνίου 2022



Εάν ένας άνθρωπος έχει χάσει ένα πόδι ή ένα μάτι, 

ξέρει ότι έχει χάσει ένα πόδι ή ένα μάτι,

· αλλά αν έχει χάσει έναν εαυτό - τον εαυτό του - 

δεν μπορεί να το γνωρίζει, 

γιατί δεν είναι πια εκεί για να τον γνωρίσει.

Oliver Sacks

Ο άνθρωπος που έκανε λάθος τη γυναίκα του για καπέλο


Ό,τι πλησιάζει 

απομακρύνεται συγχρόνως

 κι αυτό που μένει τελικά 

μοιάζει με πάχνη που θολώνει τη ματιά

 με γεύση πικραμύγδαλου στα χείλη


 Χάνονται στο απροσπέλαστο οι μορφές 

Τέφρας σωροί στη θέση των πραγμάτων


 Πώς ξάφνου καταρρέουν τα περιγράμματα

 και χύνονται στην άβυσσο οι ουσίες; 

Πώς αναστρέφεται ο καιρός

 και προς το παρελθόν γυρνάει το μέλλον;


 Κλείνουν οι κύκλοι 

Κλείνουν οι εποχές 

Φυσούν από τα βάθη πεπρωμένα


 Ορέστης Αλεξάκης


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου