Έρανος Σκέψεων: Γίναμε πρεζάκια;

Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .

Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Γίναμε πρεζάκια;

Λάκης Λαζόπουλος:

‘’Γίναμε πρεζάκια:

Θα πάρουμε τη δόση ή δεν θα την πάρουμε;’’

To κακό είναι ότι δεν υπάρχει και υποκατάστατο...

Μέχρι και το δίκτυο της ΔΕΗ έχει μαστουρώσει...

Ή μήπως προπονεί το δίκτυο η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ για να μας χορέψει;

Δεν πρέπει να κρίνουμε τους ανθρώπους από τις παρέες τους.

Ας μην ξεχνάμε πως ο Ιούδας είχε ανεπίληπτους φίλους.
Paul Verlaine

Σαμαράς: «Οταν οι άλλοι βουλευτές μάς βλέπουν μαζί να γελάμε, δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται. Αλλά εμείς δεν γελάμε για την πολιτική. Γελάμε γιατί θυμόμαστε κάτι παλιές φιλενάδες. Άλλες απ’ το κολέγιο Holyoke, άλλες απ’ το κολέγιο Smith…».