Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ!







Όταν η ζωή μας

κρίνεται

από τσογλάνια,









όλοι στην πλατεία!









Υπάρχει  μια αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων,
απλά και μόνο γιατί είναι άνθρωποι,
που κάνει κάθε έναν συνυπεύθυνο
για κάθε λάθος και κάθε αδικία στον κόσμο,
ειδικά για τα εγκλήματα που διαπράττονται
παρουσία του ή με τη γνώση του.
Αν αποτυγχάνω  να κάνω ό,τι μπορώ
για να τα εμποδίσει, είμαι και εγώ ένοχος.

 Karl Jaspers
 


Όταν θέλουν να μας κάνουν σκιές 







όλοι στους δρόμους!








Περνούν απαρατήρητοι ανάμεσα στους ταξιδιώτες.

Το βλέμμα τους κολλάει στον πίνακα αναχωρήσεων.

Δείχνουν ανυπόμονοι. Μόνο που αυτοί δεν είναι εκεί

για να ταξιδέψουν. Είναι οι άστεγοι που έχουν βρει

καταφύγιο στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος.

Ένα φαινόμενο που παρατηρείται σε μεγάλα αεροδρόμια

του εξωτερικού, «έφθασε» και στην Αθήνα.

Όλο και περισσότεροι άστεγοι καταλήγουν στις αίθουσες

του αεροδρομίου, θέλοντας να αποφύγουν τις σκληρές

νύχτες στο δρόμο. Οι άστεγοι κοιμούνται

 στα καθίσματα του αεροδρομίου.  

Προσπαθούν να αναμιχθούν

με τους επιβάτες, για να ξεγελάσουν τους φύλακες. . .









Όταν η ζωή μας

κρίνεται

από τσογλάνια!










Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου