Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

ΑΣΠΡΟ ΠΑΝΙ










Δεν έζησα τον εμφύλιο, μήτε τη κατοχή.
Δεν εξορίστηκα, δε πήγα φυλακή.

Οι εμπειρίες μου μηδαμινές,
μόνο ιστορίες ακούω λιγοστές.

Γεννήθηκα σε λάθος εποχή,
με την ελευθερία να είναι σαθρή.

Δεν εξορίστηκα σε πόλεις μακρινές,
δεν είδα τις σχέσεις αληθινές.

Ο εχθρός ήταν κοινός
και ο θάνατος γλυκός.





Δεν έχω αλυσίδες στα χέρια μου,
μόνο τοίχους άβαφους στα όνειρά μου.

Δεν έχω την ελευθερία ν’ αντιμετωπίσω ποιον;
Δεν έχω το λόγο να μιλήσω σε ποιον;

Είμαι μπερδεμένη στις σκέψεις.
Είμαι εγκλωβισμένη στις λέξεις.

Πού είναι το σύνταγμά μας;
Που είναι η δημοκρατία μας;

Δεν έζησα τη φανερή παραβίαση της δημοκρατίας,
αλλά ζω τη συγκαλυμμένη παραβίαση της ελευθερίας!!




Έλενα Νικολακοπούλου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου