Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

ΕΞΟΥΣΙΕΣ






ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ
ΕΥΤΡΟΠΙΟΝ
ΕΥΝΟΥΧΟΝ ΠΑΤΡΙΚΙΟΝ ΚΑΙ ΥΠΑΤΟΝ.






Πάντοτε μέν, ἰδιαιτέρως ὅμως τώρα εἶναι κατάλληλος ὁ καιρὸς νὰ ποῦμε:


Ματαιότητα ματαιοτήτων, καὶ ὅλα εἶναι ματαιότητα.


Ποῦ εἶναι τώρα ἡ ἐντυπωσιακὴ πρωθυπουργικὴ στολή; Ποῦ εἶναι οἱ πανηγυρικοὶ φωτισμοί, τὰ χειροκροτήματα, οἱ χοροί, τὰ συμπόσια καὶ τὰ πανηγύρια;


Ποῦ εἶναι τὰ στεφάνια καὶ οἱ πολύτιμες χλαμύδες καὶ θόρυβος τῆς πόλεως καὶ οἱ ζητωκραυγὲς τοῦ ἱπποδρόμου καὶ οἱ κολακεῖες τῶν θεατῶν;


Όλα ἐκεῖνα χάθηκαν. Φύσηξε ὁ ἄνεμος καὶ σκόρπισε τὰ φύλλα καὶ μᾶς παρουσίασε γυμνὸ τὸ δένδρο νὰ σείεται μέχρι τὶς ρίζες του...


Νύχτα ἦσαν ὅλα ἐκεῖνα καὶ ὄνειρο, καὶ μὲ τὸ ποὺ ἦρθε ἡμέρα ἐξαφανίστηκαν. Ἄνθη ἀνοιξιάτικα ἦσαν καὶ περνῶντας ἡ ἄνοιξι μαράθηκαν ἐντελῶς. Σκιὰ ἦσαν, καὶ πέρασε. Καπνός, καὶ διαλύθηκε. Σαπουνόφουσκες ἦσαν, καὶ ἔσπασαν. Ἀράχνη, καὶ διαλύθηκε...


Δὲν σοῦ ἔλεγα συνέχεια ὅτι ὁ πλοῦτος εἶναι δραπέτης;


Ἐσὺ ὅμως δὲν μὲ ἀνεχόσουν. Δὲν σοῦ ἔλεγα τότε ποὺ συνεχῶς μὲ μάλωνες ἐπειδὴ σοῦ ἔλεγα τὴν ἀλήθεια, ὅτι ἐγὼ σὲ ἀγαπῶ περισσότερο ἀπὸ ἐκείνους ποὺ σὲ κολακεύουν;

Ἐγὼ ποὺ σὲ ἐλέγχω, σὲ φροντίζω περισσότερο ἀπὸ ἐκείνους ποὺ παραβλέπουν τὰ λάθη σου;

Δὲν πρόσθετα στὰ λόγια αὐτὰ ὅτι εἶναι περισσότερο ἄξια ἐμπιστοσύνης τὰ τραύματα ποὺ σοῦ προξενοῦν οἱ φίλοι παρὰ τὰ πρόθυμα φιλήματα τῶν ἐχθρῶν; Ἂν ἀνεχόσουν τὰ δικά μου τραύματα, δὲν θὰ σοῦ προξενοῦσαν τὰ φιλήματα τῶν ἐχθρῶν αὐτὸν ἐδῶ τὸν θάνατο.


Διότι τὰ δικά μου τραύματα προξενοῦν ὑγεία,ἐνῶ τὰ φιλήματα τῶν ἐχθρῶν δημιούργησαν ἀθεράπευτη ἀσθένεια.






Ο Ευτρόπιος υπήρξε ύπατος σύγχρονος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Κατόρθωσε να γίνει ο στενότερος σύμβουλος του αυτοκράτορα Θεοδοσίου και μετέπειτα να ανέλθει στο αξίωμα του υπάτου (395). Υπήρξε ιδιαίτερα αντιπαθής στο λαό λόγω της σκληρότητας και της φιλαργυρίας του. Επακολούθησε η καθαίρεσή του από την αυτοκράτειρα Ευδοξία και τον Γότθο αρχηγό των μισθοφορικών στρατευμάτων Γαϊνά.


Ε και να υπήρχε σήμερα ένας Χρυσόστομος!

Να έβλεπε τους Υπάτους να

επισκέπτονται τον Πατριάρχη προεκλογικά,

να κρατούν τις εικόνες στις περιφορές

μπροστά στις κάμερες...

Έχει κόστος η κρατικοποίηση. . .








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου