Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τρίτη 5 Μαρτίου 2013





Οι Ευρωπαίοι δεν αντιλαμβάνονται, ότι αυτό που υφίστανται αυτή τη στιγμή, είναι τόσο παράλογο, ώστε μοιραία προκαλεί το αντίστοιχο παράλογό του, ως αντίδραση. Κι αυτή η αντίδραση θα είναι τόσο ακραία, που θα προκαλέσει το αντίθετό της, δηλαδή, μία έκρηξη καρναβαλίστικη, όπως την περιέγραψε ο Ρώσος θεωρητικός Μιχαήλ Μπαχτίν το 1920. Η εκτόνωση σε μια τέτοια περίπτωση, μπορεί να πάρει το χαρακτήρα ενός άλλου παράλογου! Δηλαδή, θα είναι σχεδόν μια σουρεαλιστική επανάσταση...

Νάνος Βαλαωρίτης


Είμαι φίλος των εργαζομένων!

Προτιμώ να είμαι φίλος τους

παρά ένας από αυτούς!





Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)