Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Έλα κοντά μου. . .





Έλα κοντά μου. Δεν είμαι η φωτιά.
Τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια.
Τις πνίγουν οι νεροποντές.
Τις κυνηγούν οι βοριάδες.
Δεν είμαι η φωτιά.

Έλα κοντά μου δεν είμαι ούτε ο άνεμος.
Τους άνεμους τους κόβουν τα βουνά.
Τους βουβαίνουν τα λιοπύρια.
Τους σαρώνουν οι κατακλυσμοί.
Δεν είμαι ο άνεμος.

Έλα κοντά μου. Δεν είμαι ούτε ο ωκεανός.
Τους ωκεανούς τους δαμάζουν οι Τρίτωνες.
Τους ημερεύουν οι ζέφυροι.
Τους μαγεύουν οι σειρήνες. Όχι.
Δεν είμ’ ωκεανός.

Έλα κοντά μου. Δεν είμαι ούτε λιμάνι.
Δεν σου τάζω απανεμιά.
Ούτε τις γλυκές ισημερίες,
και τις αλκυονίδες ζεστασιές.
Δεν είμαι λιμάνι.

Εγώ. . . Δεν είμαι. . . 
Παρά ένας κουρασμένος στρατηλάτης.
Ένας αποσταμένος περπατητής. . .
Που ακούμπησε στη ρίζα μιας ελιάς
Για ν' ακούσει το τραγούδι των γρύλων.
Κι αν θέλεις. . .
'Ελα να τ' ακούσουμε μαζί.




Μενέλαος Λουντέμης



Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

ΚΑΡΚΙΝΙΚΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕ - ΚΑΡΚΙΝΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ!




Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν.

Πλύνε τις αμαρτίες, όχι μόνο το πρόσωπo.

Πλένουν μόνο το πρόσωπο.
Και προχωρούν μπροστά πηγαίνοντας δεξιά-αριστερά. 
Και γίνονται πρότυπα!

Ο χαρακτηρισμός "καρκινική επιγραφή" προέρχεται από την κίνηση του 
"καρκίνου" (κάβουρα), 
ο οποίος κινείται πλαγίως, 
και προκειμένου να προχωρήσει μπροστά πηγαίνει 
δεξιά-αριστερά-δεξιά-αριστερά.


ΟΠΟΤΕ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΓΙΝΕ

"ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΕΥΚΟΛΙΑΣ" 

ΚΑΙ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕ ΚΑΡΚΙΝΙΚΕΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΕΣ

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΗΤΑΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ.

H ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΧΕΙ ΚΟΣΤΟΣ.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΧΩΡΙΣ ΘΥΣΙΑ

ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΚΛΟΠΗ.


Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΠΙΘΗΚΟΙ




"Ποιος άρχει εδώ;" ρώτησα.

Αυτοί μου απάντησαν:

"Ο λαός φυσικά"

Εγώ είπα:

"Φυσικά ο λαός,

αλλά ποιος

άρχει πραγματικά;"
Erich Fried


17 Νοέμβρη - Φοβάμαι...







Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό».

Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.

Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου 'κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.

Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και «απόψεις».

Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.

Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.



 Μανόλης Αναγνωστάκης

Aνθολογία του Ηλία Γκρη
 «Το μελάνι φωνάζει – Η 17η Νοεμβρίου 1973 στη λογοτεχνία»
 των εκδόσεων Μεταίχμιο.



Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013


Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΑΧΕΤΑΙ ΣΤΑ 




ΠΑΙΔΟΙΑ ΜΑΧΗΣ




. . .συνθήματα είχαν καταντήσει.







Τα φύλλα σέρνουν

τα ξερά τους κορμιά στην άσφαλτο.

Έρμαια του ανέμου

τρίζουν σε κάθε φύσημα.


Ιωάννα Μακρή




Ένα μπουκέτο λουλούδια. . .




Γιατί πάντα έτσι γίνεται.

 

Τα λόγια νικούν

 

μόνο το τίποτα.

 

 




Χτυπούσα τα χέρια μου
στα γαλάζια κρύσταλλα τ’ ουρανού
σε κατάμαυρο μέλλον εξοντωμένος.

Ήτανε Σάββατο
και ο φτωχός Ιησούς
ο ξυπόλητος ερωμένος της αγωνίας
ο ξέχειλος απ’ τη σκιά των λαών επιστάτης
περίμενε τα χαρωπά γραΐδια στο μισόφωτο.

Βγάζει ψαλμό σα να ποτίζει περιβόλια
ο τρεμουλιάρης ιερέας
κι ο καθαρός αέρας ο υπνοφόρος.

Ευρώπη, Ευρώπη
δεν είσαι τίποτ’ άλλο,
είσαι μονάχα η συνέχεια του Βαραββά!
 
Νίκος Καρούζος

 
 



Ένα μπουκέτο λουλούδια

γι’ αυτούς που έκαναν για εμάς

ότι δεν κάναμε εμείς

για τους εαυτούς μας και

ν ι κ ή θ η κ α ν.





 
Ένα μπουκέτο λουλούδια και

γι’ αυτούς που ''έκαναν'' ένα για εμάς:

Mας δίδαξαν την επιφύλαξη για

''όσους θέλουν να κάνουν τα πάντα για εμάς''

μήπως η κρίση τους για το παρελθόν των άλλων

αφορά και το δικό τους μέλλον!







Το δεδομένο. Το ζητούμενο!




Το φως νομίζει ότι ταξιδεύει ταχύτερα από οτιδήποτε,
αλλά κάνει λάθος.
Όσο γρήγορα και να ταξιδέψει το φως,
βρίσκει το σκοτάδι να έχει φτάσει εκεί πρώτο και να το περιμένει.

Terry Pratchett



''Δε γυρεύω μήτε το σταμάτημα,

μήτε το γύρισμα προς τα πίσω,

γυρεύω το νου, την ευαισθησία

και το κουράγιο των ανθρώπων

που προχωρούν μπρος.''

Γεώργιος Σεφέρης




Το παραμύθι από ψηλά





Δες

Σου ‘φερα μέλι

Ξέρω

Δε σ’ αρέσουν τα δοχεία

Τα κλειστά

Μα

Δε χωρούσε ολόκληρο

Στο στόμα μου


Δήμητρα Κατιώνη

Ροές



Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013


DONPSYCHOTE

«Το πρόβλημα του δικού μου ψωμιού είναι πρόβλημα υλικό,
αλλά το πρόβλημα του ψωμιού των διπλανών μου,
ολόκληρου του κόσμου,
είναι πνευματικό και θρησκευτικό πρόβλημα.
Ο άνθρωπος δεν ζει μονάχα για το ψωμί,
ζει όμως με ψωμί,
και πρέπει όλοι οι άνθρωποι να έχουν ψωμί»

Ν. Μπερντιάγιεφ

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013




Περάσαμε μια ήσυχη ζωή, αξιοπρεπή και στερημένη
ενώ σ' αυτό το μέγα σφάλμα που αποφύγαμε,
ίσως εκεί να βρίσκονταν τα ρόδα

που κάθε βράδυ τον ύπνο μας πολιορκούνε.

Tάσος Λειβαδίτης


Βουλή!




ΛΕΝΕ ΣΑΧΛΑΜΑΡΕΣ!

Είναι δύσκολο να παραδεχθούμε ότι κάναμε σαχλαμάρες.

Λέγοντας σαχλαμάρες  μας επιτρέπουν να παραμένουμε 

εν πλήρει συγχύσει αθώοι 

που λέει ο Μιχάλης Κατσαρός. 

Και μας αρέσει!




Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

ΕΠΙΚΑΙΡΑ



ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ!

Το Ίδρυμα περιθάλπει όλα τα παραστρατημένα πράσινα παιδιά!


ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ!




ANTI-MNHMONIAKOI  ΜΕΤΑΜΦΙΕΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥΣ.

ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ ΣΕ ΑΝΤΙ-ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥΣ.


ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΤΑ 

ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΛΥΝΤΗΡΙΑ ΜΑΥΡΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ!


ΒΟΗΘΕΙΑ!







Από καιρό σε καιρό, η αϋπνία τρέμει με την καθαρότητα
των πραγμάτων ή του κρυστάλλου .
Τότε, απ' τα δυο το ένα:
Οι τεντωμένες χορδές της ανυπόφορης άρπας της σπάνε
Ή
 δε σπάνε.
Στη δεύτερη περίπτωση,
ο άνθρωπος που δεν κοιμάται, σκέπτεται:
Το καλύτερο είναι να γυρίσω από την αριστερή πλευρά και
έτσι, μετατοπίζοντας όλο το βάρος του αίματος στο μισό
το πιο φθαρμένο του σώματός μου, να συντρίψω την καρδιά.

Carlos De Oliveira


Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

Βουλή!




Τώρα πως να πιστέψουμε ότι για για να γίνει γονιμοποίηση 

νικά στην πολιορκία το ισχυρότερο σπερματοζωάριο!


ΒΟΗΘΕΙΑ!




Προτεραιότητες




WiFi

ή  

WHY FAEI;







ΥΠΟΘΗΚΑΙ

Όταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς,
μπορούνε με χίλιους τρόπους.
Ρίξε το όπλο και σωριάσου πρηνής,
όταν ακούσεις ανθρώπους.

Όταν ακούσεις ποδοβολητά
λύκων, ο Θεός μαζί σου!
Ξαπλώσου χάμου με μάτια κλειστά
και κράτησε την πνοή σου.

Κράτησε κάποιον τόπο μυστικό,
στον πλατύ κόσμο μια θέση.
Όταν οι άνθρωποι θέλουν το κακό,
του δίνουν όψη ν' αρέσει.

Του δίνουν λόγια χρυσά, που νικούν
με την πειθώ, με το ψέμα,
όταν [οι] άνθρωποι διαφιλονικούν
τη σάρκα σου και το αίμα.

Όταν έχεις μια παιδική καρδιά
και δεν έχεις ένα φίλο,
πήγαινε βάλε βέρα στα κλαδιά,
στη μπουτονιέρα σου φύλλο.

Άσε τα γύναια και το μαστροπό
Λαό σου, Ρώμε Φιλύρα.
Σε βάραθρο πέφτοντας αγριωπό,
κράτησε σκήπτρο και λύρα.

Κώστας Καρυωτάκης




Άνθη του φυτού Hookers lips

Τριών λογιών είναι οι ψυχές, τριών λογιών οι προσευχές:


Δοξάρι είμαι στα χέρια σου Κύριε, τέντωσέ με να μη σαπίσω.


Μη με παρατεντώνεις, θα σπάσω. 



Παρατέντωσέ με, κι ας σπάσω.


Διάλεξε.

Νίκος Καζαντζάκης


Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013




"Ρε συ, νομίζω πως μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο επαναστάτης, είναι πώς μέσα στη διαδρομή του δεν θα χάσει την ανθρώπινη ουσία του, πώς θα διαφυλάξει την εσωτερική του πορεία, στην ολοκλήρωσή του ως ανθρώπου, στο πώς δηλαδή αυτός ο μοναχικός δρόμος δεν θα μπει μέσα του, δεν θα τον κατακτήσει, δεν θα τον μετατρέψει από στοχαστικό σε πιστό, από ευαίσθητο ρομαντικό σε γραφειοκράτη, από ανθρωπιστή σε εχθρό του ανθρώπου και της κοινωνίας, από επαναστάτη σε πολιτικό…

Θαρρώ πως μονάχα μια βαθιά και μεγάλη αγάπη για τη ζωή μπορεί να σώσει την ανθρώπινη ουσία σου, γιατί όπως η επανάσταση δεν είναι μια πολιτική πράξη αλλά μια βαθιά κοινωνική παιδεία, μια πολύχρωμη ερωτική επικοινωνία με τους ανθρώπους, τη φύση και τα πράγματα, έτσι κι ο επαναστάτης δεν μπορεί να είναι ένας πολιτικός άνθρωπος, αλλά ένας άνθρωπος ερωτευμένος…"

- 
"Χαμογέλα, ρε, τι σου ζητάνε;" Χρόνης Μίσσιος