''Οι ωραίες μειοψηφίες είναι το κάτι άλλο''.

Τα κόμματα είναι σαν τους ανθρώπους.

Οι άνθρωποι

είναι αθώοι

όταν είναι μικρά παιδιά.

Αθωότητα ίσως μπορείς να βρεις

στα μικρά κόμματα, 

στις ωραίες μειοψηφίες,

με τις ουτοπίες,

ιδεολογίες,

ακρότητές,

ειλικρίνειές τους.

Όσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι

χάνουν την αθωότητα τους

η σκοπιμότητα 

παραμερίζει ηθικές αναστολές 

στην επίτευξη των στόχων. 

Και αυτό θεωρείται αποδεκτό.

Η ατομική ηθική

βρίσκει άλλοθι στη χρησιμότητα

της γενικής ηθικής.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει  με τα κόμματα 

και όσους από φιλάθλους τους γίνονται οπαδοί.  

Οι οπαδοί αποδέχονται

ότι και όσα  σιχτίριζαν ως φίλαθλοι.

Είναι και τα κόμματα ανθρώπινα  

κατασκευάσματα.

Εικόνα μας είναι.

Είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι: 

Aν μάθεις κάποιον να ψαρεύει

τον μαθαίνεις να ζει μια ζωή.

Τα κόμματα εξουσίας 

ακολούθησαν το καταστροφικό:

Αν δώσεις ένα ψάρι

θα σε ψηφίσει μια ζωή.

Και μας άρεσε...

Αισθάνεστε κάτι να αλλάζει;

Αισθάνεστε να μας λέει κανείς στο

πως θα μάθουμε να ψαρεύουμε;

Ακούσατε κάτι στον ορυμαγδό του marketing για

παιδεία και πολιτισμό

που μας μαθαίνει να ψαρεύουμε;

Ακούσατε κάτι για ιδέες

που η υλοποίησή τους απαιτεί "αίμα,"

προσπάθεια, δηλαδή, κόπο, υπέρβαση της ατομικότητας;

Σκεφτείτε πριν από λίγα χρόνια από πόσους 

είχαμε εκφορά του λόγου:

"Πιστεύω στις ιδέες που γράφτηκαν με αίμα"

και από πόσους τον έχουμε τώρα.

" Γι' αυτό και καμία ολιγαρχία που εκτιμώ

δεν έρχεται ποτέ στα πράγματα.

Όμως γι' αυτό την επιλέγω.

Για να μην έρχομαι ποτέ στα πράγματα"

Αλλά για να το πεις αυτό πρέπει να είσαι ο Ελύτης.