Αυτό που πάντα με συγκινεί σ’ αυτό το βίντεο δεν είναι τα cyborg ανθρωποειδή που ανακτούν τη καρδιά τους, αλλά η μηχανική τους υποστήριξη, ο τεχνικός τους εξοπλισμός. Ένα ολόκληρο τεχνικοποιημένο περιβάλλον από βύσματα, καλώδια, υπολογιστές, ψυκτικά υγρά, βραχίονες και συγκολλητές που συγκροτούν την επιδερμίδα του πραγματικού, αυτό το διαπερατό τελικά όριο απ όπου τα υποκείμενα εκτρέπονται στη συγκίνηση και την έλξη. Αδιάγνωστες υπάρξεις, έρμαια υποκείμενα αυτού του περιβάλλοντος, χωρίς να δυσφορούν για το πολιτισμό τους, ο Φρόιντ δεν θα τα αγγίξει ποτέ, καλωδιομένα, αφήνονται στην κίνηση μιας έλξης που τα υπερβαίνει. Σε μία κίνηση που δεν προγραμματίζεται αλλά αντίθετα ακυρώνει όλα τα προγράμματα, όλες τις τεχνικές προδιαγραφές. Μια κίνηση αδιάφορη μέσα στην επικράτεια αυτής της τεχνικότητας, μιας τεχνικότητας μεταστατικής που όμως τελικά υπερβαίνεται. Η Bjork γράφει την ποίηση της εποχής μας.

Αποστόλης Αρτινός / λεξήματα